บ่อมบ๊อมตะลอน หลวงพระบง ตอนจบ

     ตีห้าครึ่งบ่อมบ๊อมทำหน้าที่ปลุกเพื่อนๆ ตื่นๆๆ ได้แล้ว พระจะฉันท์เพลอยู่แล้วจะไปรึป่าวล่ะเนี่ย จนในที่สุดทุกๆ คนทนฟังเสียงบ่นไม่ไหวจึงจำใจต้องตื่น เราไปถึงตรงบริเวณตลาดม้งเป็นจุดที่พระภิกษุสงฆ์จำนวนมาก (เท่าไหร่ไม่ได้นับ) จะเดินเป็นแถวมาบิณฑบาตซึ่งเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งในหลวงพระบาง

    ตีห้าสิ่สิบห้าระหว่างยืนรอพระ ก็ได้ยินเสียงคุ้นๆ แว่วมาจากข้างๆ พี่สุดหล่อ..ช่วยซื้อของหน่อยค่ะ เราทั้งห้าคนหันขวับโดยไม่ได้นัดหมาย น้อย เด็กสาวที่ขายตุ๊กตา อะไรเนี่ย..กลับบ้านก็ดึก ตีห้าก็ออกขายของใส่บาตร เธอช่างขยันอะไรเช่นนี้ ถามว่าบ้านอยู่ไหน น้อยบอกว่า อยู่ฝั่งปู้น..ต้องนั่งเรือข้ามฟากมา นี่คือ การดำเนินชีวิตของเด็กน้อยชาวหลวงพระบางที่ขยัน อดทน ช่วยพ่อแม่ทำกิน ที่ยกขึ้นมาเล่าให้ฟังเพราะประทับใจในการดำรงชีวิตของเค้า

    หลังจากช่วยน้อยซื้อของใส่บาตร สักพักพระก็เริ่มเดินเป็นแถวกันมา การเดินเป็นแถวของพระภิกษุดูแล้วสวยงามมาก ท่านทั้งหลายเดินบิณฑบาตกันอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่ค่อนข้างเร็ว การใส่บาตรที่นี่จะใส่เฉพาะข้าวเหนียว และพวกผลไม้ ส่วนกับข้าวนั้นคิดว่าญาติโยมทั้งหลายคงนำไปถวายที่วัดที่รอบ

    เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจใส่บาตร เราก็ไปเดินเล่นกันต่อในตลาดเช้า ดูพ่อค้าแม่ค้าทั้งหลายนำของมาขาย ทั้งของสด ของแห้งต่างๆ ผักแต่ละอย่างที่ชาวบ้านนำมาขายสดมากๆ ทั้งแครอท มะเขือม่วง ยิ่งผักกาดหอมเนี่ย..เห็นแล้วอยากกินสลัดขึ้นมาทันที ส่วนเนื้อสัตว์ที่เค้านำมาขายเห็นแล้วก็ต้องทำใจแต่ก็ต้องนึกว่านี่คือวิถีชีวิตของพวกเค้า ซึ่งเนื้อสัตว์ต่างๆ ที่ตายแล้วและที่เห็นนำมาขายก็จะมีพวกตัวตุ่น สัตว์ป่าหลายๆ ชนิด รวมถึงปลาต่างๆ ในแม่น้ำโขงตัวใหญ่ และที่เห็นและประหลาดเค้านำปลาตีนมาขายกัน เลยทำให้รู้ว่าปลาตีนก็สามารถกินได้เหมือนกัน ตลาดเช้าค่อนข้างคึกคักมีทั้งนักท่องเที่ยว และชาวบ้านมาจับจ่ายกับข้าวกันอย่างคึกครื้นสนุกสนาน

    เช้านี้เป็นเช้าสุดท้ายของพวกเราในเมืองหลวงพระบาง ก่อนออกเดินทางพวกเราได้ล่ำลาเมืองนี้ด้วยเฝอ ข้าวเหนียวไก่ย่าง เนื้อก้อน แซนด์วิช กาแฟร้อนและปาท่องโก๋ของร้าน ประชานิยม ซึ่งเป็นร้านที่รู้จักของนักท่องเที่ยวที่ไปเยือนหลวงพระบาง

    ออกจากหลวงพระบางประมาณ 10 โมงเช้า วันนี้ไม่เร่งรีบในการเดินทางเพราะคิดว่ายังไงก็ไปถึงวังเวียงก่อนเย็นแน่นอน เลยขับรถไป ชมวิวถ่ายรูปไป ซึ่งทิวทัศน์ระหว่างทางสวยงามมากๆ เป็นป่าไม้ ภูเขาที่สมบูรณ์ รวมถึงได้สัมผัสกับชีวิตของผู้คนที่อยู่หมู่บ้านระหว่างทาง ได้พบเห็นทั้งเด็กๆ ที่วิ่งเล่นกันอยู่บนท้องถนนอย่างไม่เกรงกลัวรถ

    พอเราจอดรถเพื่อถ่ายรูป เด็กๆ เหล่านั้นน่ารักมากไม่กลัวพวกเรา พวกเค้าก็เข้ามาถ่ายรูปกับพวกเรา แต่เป็นที่น่าเสียดายที่พวกเราไม่มีขนมติดไม้ติดมือไปให้เด็กๆ เหล่านั้นเลย

     ระหว่างทางก่อนถึงเมืองวังเวียงประมาณสิบกว่ากิโลเมตร ก็แว่บเห็นลำธารแม่น้ำซอง ซึ่งด้านหลังเป็นภูเขาสวยงามมาก สมกับสมญานามที่ได้ว่าเป็น กุ้ยหลินเมืองลาว ด้วยความซนก็ขับเจ้า Sport Rider ลงไปขับเล่นในแม่น้ำซอง ถ่ายรูปให้ชุ่มฉ่ำ หลังจากนั้นก็ได้เวลาขับต่อไปยังที่พักในเมืองวังเวียง

    หลังจากกินข้าวเย็นเราก็คิดถึงกิจกรรมที่จะทำกันในวันพรุ่งนี้ ซึ่งแน่นอนถ้าได้มาวังเวียงแล้วกิจกรรมที่ไม่ควรพลาดคือ ล่องห่วงยางแม่น้ำซอง จริงๆ แล้วในกิจกรรมของวังเวียงจะมีอยู่สองถึงสามอย่างก็จะมี ล่องห่วงยาง พายเรือแคนู เที่ยวถ้ำ ถ้ามีเวลาทั้งวันเราสามารถทำกิจกรรมได้ทั้งหมด แต่เวลาเรามีแค่พรุ่งนี้ช่วงเช้าอย่างเดียวเลยเลือกที่จะเล่นแค่ล่องห่วงยาง 

    ค่ำคืนของวังเวียงภายในรีสอร์ทเป็นบรรยากาศที่สงบ แม่น้ำอยู่ด้านหน้าและตามด้วยภูเขาลูกใหญ่ๆ สลับซับซ้อนอยู่ด้านหลังของแม่น้ำ อีกทั้งดวงดาวที่ระยิบระยับในความมืด กับเสียงจันทร์ที่สลัว ซึ่งเป็นบรรยากาศในการนั่งเล่นอย่างมาก

   เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากเรียบร้อยกับอาหารเช้า พวกเราขึ้นรถกระป๊อพร้อมห่วงยางใหญ่ๆ อีก 5 อัน รถกระป๊อพาเราไปยังจุดล่องห่วงยาง ซึ่งพวกเราเลือกที่จะล่องเพียงแค่ 4 กม. หลังจากที่ลงจากรถกระป๊อ พวกเราตื่นเต้นมากเนื่องสายน้ำค่อนข้างเชี่ยว (นิดนึง) รวมถึงความเย็นของน้ำในช่วงปลายปี

   ไม่รอรีพวกเราเอาห่วงลงในน้ำแล้วก็กระโดดนอนบนห่วงทันที ไม่ถึงสามสิบวินาที พี่ๆ พี่ค๊าบ..แล้วผมจะไปได้มั๊ยเนี่ย เสียงจากเจ้าแชมป์รุ่นน้องตัวใหญ่ ใหญ่มากๆ (120 กก.) กลัวว่าเมื่อนอนบนห่วงยางแล้วก้นจะติดพื้นเนื่องจากว่าน้ำค่อนข้างตื่น แต่พอลงไปแล้วทุกอย่างโอเคล่องได้ตามปกติไม่มีอะไรน่าห่วง

   ในการล่องห่วงยางจะล่องไปเรื่อยๆ ตามสายน้ำซองจนถึงบริเวณที่พัก จะมีช่วงเร็วบ้าง ช้าบ้าง เหมาะสำหรับคนไม่เร่งรีบ เพราะระยะทาง 4 กม. อาจใช้เวลาถึง 3 ชั่วโมง

    เราล่องไปได้เกินครึ่งทางแต่รู้สึกไม่ไหวแล้วเนื่องจากว่าเราต้องรีบเดินทางกันต่อ จึงขึ้นระหว่างทางแล้วเหมารถกระป๊อต่อไปยังที่พัก

    ไม่อยากให้ถึงวันนี้เลย วันที่เราต้องเดินทางกลับกทม. เพื่อต้องทำการทำงานกันต่อ แต่ยังไงก็ต้องกลับ เช้านี้ก่อนออกจากเวียงจันทน์ก็ไปช็อปปิ้งนิดหน่อยที่ห้างสรรพสินค้าของเวียงจันทน์ ซึ่งภายในก็มีสินค้าหลายอย่าง หลังจากที่ลงจากห้างก็เดินเล่นตลาดด้านล่าง สิ่งที่เห็นและน่าสนใจอีกอย่างหนึ่งคือ ยาดอง ซึ่งภายในขวดยาดองนั้นประกอบด้วย งูเห่า แมงป่อง จิ้งจก ฯลฯ สารพัดสัตว์ แม่ค้าบอกว่ากินแล้วจะคึกคัก ผมเลยบอกแม่ค้าว่า ขอฝ่อดีกว่าครับ เห็นแล้วมะไหว แม่ค้าหัวเราะชอบใจกันใหญ่