มอร์เตอร์ไซต์คันแรกที่หัดขี่ปัจจุบันยังอยู่(ในสภาพที่สมบูรณ์)

     Harrey Davidson , Bmw , Ducati และอีกหลายยี่ห้อที่เป็นรถในฝัน ของใครๆ หลายๆ คน โดย เฉพาะในวัยเด็ก ยิ่งช่วงที่เพิ่งขี่รถมอร์เตอร์ไซด์เป็นล่ะก็ ใช่เลยครับ ไอ้ที่กล่าวมาข้างต้น ราคามันแพงใช้ได้ เลยนะครับ เรียกได้ว่า ผู้ใหญ่เห็นแล้ว พอรู้ราคา บอกว่าซื้อรถกะบะ ดีกว่าว่ะ ฝนตกไม่เปียก ขนของได้อีก

    ไอ้ที่กล่าวมาน่ะ ไม่มีหรอกครับ แต่ที่จะบอกต่อไปนี้ เป็นรถ Honda jx 110 ออกจำหน่ายครั้งแรก เมื่อประมาณ 27 ปีที่แล้วโน้น เผอิญบ้านของผม พี่บุญธรรม ซื้อมาใช้อยู่กับพี่ชายอีกคน ส่วนผมน้องสุดท้องก็มั่วขอให้พี่ชายสอน หลังจากที่ไปแอบเรียน ตามบ้านเพื่อนมาบ้าง

     พี่ชายผมสอนผมขี่ไอ้เจ้า Honda jx 110 จนผมขี่มอร์เตอร์ไซด์เป็นเลยครับ บีบครัส เบาคันเร่ง ตบเกียร์ คำนี้ผมยังจำได้แม่นครับ ตอนที่พี่ชายของผมนั่งอยู่ข้างหลัง ในระหว่างที่สอนผมไปด้วย บางจังหวะ บางช่วงในระหว่างที่พี่ชายสอน ผมบีบครัสเล่นจนโดนตบกระบาลซะมึนๆ เลย แต่สุดท้ายผมก็ได้ขี่รถมอร์เตอร์ไซ์เป็นจนไปสอบใบขับขี่ได้ครับ

    ที่เล่าให้ฟังเพราะว่า เมือประมาณ 2 ปีที่ผ่านมา คงเป็นเพราะว่าช่วงนั้นผมว่างจัดครับ ก็เลยนึกถึง เจ้า Honda jx 110 คันนี้ขึ้นมา ว่ามันยังอยู่หรือเปล่า

    ผมโทรหาพี่ชายที่เป็นเจ้าของรถว่า รถยังอยู่หรือเปล่า คำตอบที่ได้รับ ยังอยู่ครับ แต่มันวิ่งไม่ได้แล้ว กองเป็นขยะอยู่หน้าบ้านพี่ชายของผม ผมตัดสินใจขอเลย ซึ่งก็ไม่ได้รับการปฏิเสธแต่อย่างใด แถมพี่สะใภ้ผมเองดีใจซะอีก เพราะขยะจะได้ไม่กองอยู่ที่หน้าบ้าน

     จากกองขยะหน้าบ้านพี่ชายของผม ผมใช้เวลา 2 เดือน ในการหาอะไหล่ของเดิมรุ่นของมันเท่าที่จะหาได้ และทำให้เจ้า Honda jx 110 มีชีวิตกลับขึ้นมาอีกครั้ง ในสภาพที่เรียกได้ว่า เมื่อ 27 ปีที่แล้วอายกันไปเลยล่ะ

     ในที่สุดเจ้า Honda jx 110 ก็ได้มีโอกาส โลดแล่นบนท้องถนนอีกครั้ง และความรู้สึกของผมตอนที่ได้ขี่มันอีกครั้ง ผมยังรูปหัวตัวเองอยู่เลย นึกว่าโดยพี่ชายตบหัวอีก ความรู้สึกตอนที่เริ่มหัดขี่มันเข้ามาเองครับ

   

     และผมก็ตั้งใจที่จะเก็บเจ้า Honda jx 110 คันนี้ไว้เป็นที่ระลึก เพราะเป็นรถที่ผมหัดขี่เป็นคันแรก ถึงแม้จะไม่ใช่รถที่มีราคามากมาย แต่เป็นรถที่มันมีคุณค่าทางจิตใจมากกว่าครับ เพราะผมไม่รู้จะไปซื้อ ความรู้สึกตอนที่ผมหัดขี่รถตอนเด็กได้ที่ไหน และต้องซื้อในราคาเท่าไหร่ ถึงจะได้ความรู้สึกเหมือนตอนนั้น

 

     คุณเองลองไปเปิดห้องเก็บของดูสิครับ เผื่อว่าอาจจะเจอสิ่งของ อะไรบางอย่าง ที่คุณมีความทรงจำกับสิ่งนั้น แม้มันจะไม่มีราคาแต่คุณค่าทางจิตใจนี่สิครับ ผมว่ามีเงินยังซื้อไม่ได้เลยครับ และคุณจะมีความสุข

ขอขอบคุณข้อมูลจาก
rojcocacola

ผลงานเขียนของ rojcocacola
เลี้ยงลูกแบบนี้มั๊ย (มันส์ดีนะ)
เหล้าจากเรื่องเล่า
Atv.ทริปแห่งมิตรภาพ