บ่อมบ๊อมตะลอน หลวงพระบา ตอนที่ 2

    หลังจากออกจากวังเวียง เมืองกุ้ยหลิน แห่งลาว ก็เริ่มขึ้นเขา สลับซับซ้อน ใครที่เคยนั่งรถหรือขับรถไปแม่ฮ่องสอนที่คิดว่าโค้งเยอะ เขาแยะ ให้ลืมไปได้เลย ที่นี่ประมาณ 3 เท่า ไม่มีโอกาสได้จับพวงมาลัยตรงๆ เลย ยิ่งขับยิ่งขึ้นสูง ดูจาก GPS (น้องเหมียว) เห็นว่า ความสูงที่รถไต่ระดับสูงที่สุดอยู่ที่ 1900 กว่าเมตร ซึ่งสูงกว่าระดับน้ำทะเลค่อนข้างมาก สำหรับเรื่องวิวข้างทางไม่ต้องบรรยาย สวยงามมากๆ ภูเขา ป่า ดูแล้วยังอุดมสมบูรณ์กว่าบ้านเราเยอะ

    ออกจาก กทม. สี่ทุ่ม ถึงที่พักในหลวงพระบางสามทุ่ม โอ้ว..แม่เจ้า โอ้ววว.. มายก็อด 23 ชม. สำหรับการขับรถไป ชมวิวไป เพลินไป ถ้าไม่เพลิดเพลินคงได้ถึงตั้งแต่หัวค่ำแล้ว เอาล่ะ..มาถึงแล้ว โย่ว... ก่อนอื่นคงต้องกล่าวคำว่า สะบายดี หลวงพระบาง

    ถึงแม้จะเหน็ดเหนื่อยแค่ไหน แต่ทุกนาทีก็มีค่ามากสำหรับพวกเรา หลังจากเก็บของเข้าที่พักเรียบร้อย พวกเราเริ่มตะลุยราตรี ออกหาข้าวกินกัน ขับรถไปจนถึงกลางเมืองหลวงพระบาง โอ้โห..สมจริงๆ กับที่เค้ายกย่องว่าเป็น มรดกโลก บ้านเรือน วัดวาอารามต่างๆ ยังอยู่ในสภาพเดิมๆ ไม่มีตึกใหญ่โตมโหระทึก ทุกอย่างคงเดิมเกือบหมด จริงๆ อย่างที่เค้าว่า ถ้าอยากเห็นกรุงเทพฯ สมัยเมื่อ 50 60 ปีที่แล้ว ที่หลวงพระบางนี่แหละ.. ใช่เลย

   มื้อแรกของพวกเรา ไม่ใช่สิต้องเรียกว่า ออเดิร์ฟของพวกเราคือ แซนวิช ที่เป็นขนมปัง French Bread ส่วนจะใส่ไส้อะไรนั้นก็เลือกกันตามความพอใจ ไปทางไหนก็เห็นแต่ French Bread ทั้งนั้น เนื่องจากประเทศลาวได้รับวัฒนธรรมมาจากฝรั่งเศส จึงไม่น่าแปลกใจว่าทำไมอาหารการกินบางอย่างถึงเหมือนกับที่ชาวฝรั่งเศสเค้ากินกัน สำหรับราคาแล้วอันละ 1 หมื่นกีบ (ประมาณ 36 บาท) ไปไหนมาไหนกันทีพกเงินกันทีเป็นล้าน เฮ้อ....เป็นเงินบาทก็ดีเนอะ

   ตื่นมา 9 โมงเช้า อะไรฟะ ป่านนี้ไม่ตื่นกันอีก รถก็ไม่ได้ขับยังจะตื่นสาย บ่อมบ๊อมเริ่มกริ้ว ... ตื่นๆๆๆ ได้แล้ว จะได้ไปเที่ยวกัน

   หลังจากตื่นขึ้นมา อาบน้ำแปรงฟันเสร็จก็คิดโปรแกรมกันว่าจะไปไหนบ้าง พระธาตุภูสี วัดมหาธาตุ น้ำตก (จำชื่อบ่ได้) พิพิธภัณฑ์ โรงละคร แค่นี้ก็จะหมดวันกันอยู่แล้ว คิดโปรแกรมได้เสร็จก็หาอาหารเช้ากินกัน นอกจากแซนวิชแล้วที่นี่ก็ยังมี เฝอ ต้นตำหรับไว้ให้ลองชิมกัน ราคาประมาณ 15,000 กีบ

   เห็นผู้คน พ่อค้า แม่ค้าที่นี่แล้วอดประทับใจไม่ได้ คำพูดของเค้าฟังดูแล้วช่างหน้าหลงไหลยิ่งนัก หวาน..น.. หยดย้อยเสียเหลือเกิน

    วันนี้นักท่องเที่ยวยังไม่มากเท่าไหร่ แต่คิดว่าพรุ่งนี้คนคงเยอะแน่ๆ พวกเราเริ่มตระเวนเที่ยวตามโบราณสถานต่างๆ กันก่อน วัดวาอารามที่นี่สวยมากทั้งในเรื่องของรูปทรง ลวดลายตามเสา ตามผนัง รวมถึงสีที่ใช้ส่วนใหญ่จะเป็นสีแดงตัดทอง ยิ่งดูยิ่งงาม ทำให้คิดอีกทีว่า สมแล้วที่เป็นเมืองมรดกโลก

    แต่เสียดายที่เราเข้าไปรอบเช้าไม่ทัน และรอบบ่ายก็ไม่สามารถเข้าได้อีกเนื่องจากพวกเราต้องเดินทางไปเที่ยวที่อื่นกันต่อ

   สถานที่ต่อไปคือ พระธาตุภูสี ซึ่งประดิษฐานอยู่บนยอดเขา นักท่องเที่ยวที่ต้องการขึ้นไปนมัสการจะต้องเดินไต่บันไดขึ้นไป ค่อนข้างสูงพอสมควร ตรงบันไดจะมีเขียนไว้ว่าทั้งหมดกี่ขั้นแต่บ่อมบ๊อมจำบ่ได้ก๊า... เมื่อขึ้นไปด้านบนจะเป็นจุดชมวิวที่อีกจุดหนึ่งที่สามารถมองเห็นเมืองหลวงพระบางได้ทั้งเมือง เห็นความงามของแม่น้ำซองที่กำลังไหลไปบรรจบกับ แม่น้ำโขงที่ฝั่งไทย

   พี่ๆ กินอะไรมาคะ หล่อจัง (ออกสำเนียงภาษาลาวนิด) กล้งชมให้ซื้อของ พี่ช่วยซื้อตุ๊กตาหน่อยนะ สามตัวร้อย เราก็สงสารเด็ก ได้ๆๆ เดี๋ยวพี่ช่วยซื้อ แต่ตอนลงนะ ขี้เกียจถือ พอขึ้นไปก็เจอเด็กอีกกลุ่มนึงขายตุ๊กตาพวงกุญแจเหมือนกัน ก็มารบเร้าให้ช่วยซื้อโดยตัดราคาจาก น้อย สี่ตัวร้อยเอาไปเลยพี่ 

    จนในที่สุดเจ้าน้อยก็ทนไม่ไหว พี่สุดหล่อ สิบสองตัวร้อย พี่เอาไปเลย ใจก็คิดว่าถ้าซื้อก็อยากจะกระจายรายได้ให้ทั่วถึง ถ้าคนอื่นๆ ให้สิบสองตัวร้อยก็จะแบ่งซื้อคนละหกตัว แต่ที่ไหนได้เด็กคนอื่นไม่ยอมที่จะแบ่งขาย ถ้าจะซื้อให้ซื้อสิบสองตัว

    สุดท้าย สรุปแล้วคือไม่ซื้อของใครเลยเนื่องจากว่ามันเหมือนกับเราโดนเด็กหลอกตั้งแต่แรก ใจอยากจะช่วยซื้ออยากช่วยกระจายรายได้ให้ทุกคน แต่ในเมื่อแต่ละคนไม่ยอมที่จะแบ่งขายเราก็คงต้องตัดปัญหาด้วยการไม่ซื้อเลย เรื่องของ น้อย ยังไม่จบเท่านี้ อ่านไปเรื่อยๆ เดี๋ยวคงได้เจออีก

    ออกจากพระธาตุภูสี ขับรถย้อนเข้าไปในเมืองเพื่อหาอาหารกลางวันกินกัน เฝอ เป็นอาหารกลางวันของพวกเรา ที่นี่จะมีทั้งเฝอเนื้อ หมู มีข้าวซอย แซนด์วิช

    สถานที่ต่อไปหลังจากเที่ยวในเมืองหลวงพระบาง เจ้า Rider ก็พาพวกเราขับออกไปนอกเมืองประมาณ 30 กว่ากิโล จนไปถึง น้ำตกตาดกวงซี ซึ่งเป็นน้ำตกที่ได้มาจากแร่ธรรมชาติมีความใส ความเย็นจนอดไม่ไหวที่จะลงไปเล่น

     เมื่อกินอาหารเย็นกันเสร็จ ก่อนที่จะไปโชว์สเต็ปบนฟลอร์ พวกเราไปเดินช้อปปิ้งกันที่ตลาดมืด ซึ่งของในนั้นมีมากมายหลายชนิด พกเงินไปเป็นล้านก็หมด (หมดจริงๆ เด้อ) ส่วนใหญ่จะเป็นของที่ทำจากมือ เป็นงานผลิต เป็นของพื้นเมือง สวยงามและน่าซื้อมาก

    ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มกว่าๆ พอได้ของครบกันตามต้องการพวกเราก็กำลังหันหลังจะเดินทางกลับไปยังที่พัก ยังไม่ทันหันก็ได้ยินเสียงพูดทำนองบ่น ใครนะที่บอกว่าจะซื้อตุ๊กตาของหนูแล้วก็ไม่ซื้อ เจ้าน้อยนี่เอง เด็กที่ขายตุ๊กตาที่พระธาตุภูสี สามทุ่มแล้วยังอุตส่าห์จะเจออีก