ทูโบน...สายน้ำแห่งชีวิต

  สายน้ำยังคงไหลจากที่สูงสู่ที่ต่ำ สายน้ำยังคงมีแสงแดดส่องสะท้อน สายน้ำยังคงพัดพาความทรงจำให้จากไปและได้หวนรำลึก

ผู้คนส่วนใหญ่บนสายน้ำจืดทูโบน มีอาชีพที่เรียบง่ายอยู่คู่กับสายน้ำมายาวนาน เช่น เลี้ยงเป็ด ทำนา ปลูกผัก หาปลาหรือทำประมงขนาดเล็ก

 ปัจจุบันจึงจับความเป็นวิถีชีวิตของชาวบ้านมาทำเป็นเรือการท่องเที่ยวในท้องถิ่น นักท่องเที่ยวที่มาที่แห่งนี้จะได้มาสัมผัสด้วยตนเอง ในเรื่องของการ ทอดแหหาปลา ลงยอ ยกปลา พายเรือกระดงไปตามป่าต้นจาคในครองน้ำ

  นกนางนวลยังบินเหนือแหล่งยกยอ เพื่อรอคาบปลาที่ติดยอมาเป็นอาหาร สายน้ำแห่งนี้เป็นสายน้ำจือ ที่ขึ้นชื่อติดอันดับในเรื่องความสวยงามอีกแห่งหนึ่งของประเทศนี้

น้ำบริเวณที่เราไปยกยอกันจะเป็นน้ำกร่อยแถวปากน้ำ น้ำตรงจุดนี้เป็นบริเวณแถวปากอ่าว น้ำเตรียมจะไหลลงสู่ท้องมหาสมุทรแห่งทะเลจีนใต้ ฉะนั้นเราจึงพบเห็นวิถีความเป็นอยุ่ของชาวบ้านได้อย่างใกล้ชิด

หาดทรายละเอียดสีอมเหลืองนอนทอดตัวไปคู่กับสายน้ำใสๆ ในแสงแดดที่อ่อนแรงยังคงฉาบทาไปกับฟ้าสีคราม นักท่องเที่ยวหลายกลุ่มยังมีให้เห็นแถวท่าเรือ

หากใครใคร่มาเวียดนามกลางแล้ว ผมมีความเห็นว่าไม่ควรพลาดโปรแกรมการล่องเรือบนสายน้ำ แม่น้ำสายนี้ในครั้งอดีต มีความสำคัญเป็นอย่างยิ่งในเรื่องของการคมนาคมทางน้ำ

สายน้ำจะไหลผ่านเมืองฮอยอัน เดิมเมืองนี้เคยเป็นเมืองท่าที่สำคัญในเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ เป็นแหล่งค้าขายแลกเปลี่ยนสินค้า

 เป็นตัวเชื่อมวัฒนธรรมระหว่างตะวันออกและตะวันตก แต่ภายหลังด้วยความที่เป็นปากน้ำ เกิดการพัดพาการตกตะกอน จึงทำให้แม่น้ำตื่นเขิน

ปัจจุบันถึงแม้จะเปลี่ยนเมืองท่าเรือไปอยู่ที่เมืองใหม่ที่ดานัง แต่คุณค่าทางสายน้ำก็ยังคงเป็นตัวเชี่อม พัดพานักท่องเที่ยวในเชื่อชาติต่างๆเข้ามาเติมแต้มสีสัน

 ทำให้แม่น้ำทูโบนในปัจจุบันจึงเติมเต็มไปด้วยเสนห์ของการเชื่มต่อในช่วงเวลาอดีตมาหาปัจจุบัน หรือปัจจุบันหวนนึกถึงอดีต

  สายน้ำแห่งชีวิตยังคงสภาพความรุ่งโรจน์ไปตามกาลเวลา มีชีวิตที่เดินไปแบบเรียบง่ายอยู่กับสายน้ำ เราล่องเรือจนครบเวลา พอขึ้นมาบนเรืออาหารว่างถูกหยิบยกขึ้นมารับประทาน

 อาหารจะประกอบกันแบบสดใหม่บนเรือ ผู้ชายที่ภาคกลางของประเทศเวียดนาม มักประกอบอาหารเก่งรวมถึงเอาใจภรรยาก็เก่ง อาหารรสชาติจัดกว่าภาคเหนือของประเทศ

รสชาติจะใก้ลเคียงภาคกลางประเทศไทย วันนี้มีสามเมนูที่ถูกหยิบยกมา ผมไม่รู้ชื่อภาษาเวียดนาม ขอตั้งเองตามใจในภาษาไทยว่า กุ้งทอดห่อแป้ง ขนมเบื้องใส้ผัก

 และเป็นที่น่าสังเกตุอยู่อย่างหนึ่งว่า ผลไม้ที่ถึงขนาดขึ้นเรือ ขึ้นร้านอาหารที่ประเทศนี้มักเหี่ยวและไม่ค่อยมีเนื้อของผลไม้

  ถ้าคนต่างชาติหรือคนไทยมาเห็นผลไม้ที่นี้คงนึกรักอาหาร ผลไม้ ในเมืองไทยเป็นแน่ๆ อาหารอร่อยถูกหยิบยกเข้าปากก่อนถึงฝั่งในขากลับ

เมื่อเรือเทียบฝั่งผมหันไปเหลียวมองแม่น้ำแห่งนี้อีกครั้ง แล้วกดชัตเตอร์บันทึกภาพเรื่องราว แล้วบอกกับตัวเองว่าถ้ามีโอกาส จะเก็บภาพพร้อมเรื่องมาเล่าสู่กันฟัง...

สำหรับคืนนี้ผมจะไปฟูมูล ไปชมพระจันทร์เต็มดวง ไปชมเทศกาลโคมในเมืองฮอยอัน...แล้วตอนหน้าพบกันแถวชายฝั่งทะเล...ในตอนฟ้าจรดทรายที่หาดบีกินนี่ครับ... สวัสดีครับ