โกตี่ชี้แนะ ตระเวณกินถิ่นเยาวราช

ความเป็นมาสวัสดีครับ เหล่าผู้ท่อง webside ที่นิยมในรสชาติ ของความอร่อยทุกท่าน คอลัมน์โกตี่ชี้แนะ ตระเวณกิน ถิ่นเยาวราชนี้ เปิดขึ้นมา เพื่อตอบสนองความต้องการ ของรสลิ้น โดยเฉพาะ ขอบเขตของร้านอาหาร ที่โกตี่ จะพาพวกเราไปลิ้มรส ก็กำหนดเบื้องต้น โดยชื่อของคอลัมน์นั่น แหละครับ คือยึดเอาร้านอาหาร ที่อยู่ในบริเวณเยาวราชเป็นหลัก ซึ่งนับจำนวนคร่าวๆ เบื้องต้นได้ร้านอร่อยเข้าขั้นร่วม 150 กว่าแห่ง จากทั้งหมด 2,000 กว่าร้าน บางแห่งอยู่ติดกับ ถนนใหญ่ ง่ายต่อการเสาะหา บางแห่งตั้งอยู่ในซอกหลืบ ยากที่คนนอกพื้นที่จะพบเจอ ผมจะทยอยนำมาลงทีละร้านสองร้านจนครบถ้วนนั้นแหละครับ ก่อนจะเข้าเนื้อหา รายละเอียดเบื้องต้น ก็ตามธรรมเนียม แหละครับ ขอเล่าถึงความเป็นมา ขอคอลัมน์นี้พอสังเขป มีอยู่วันหนึ่ง ผมไปนั่งดื่มกับเพื่อน ๆ แล้วเอ่ยปากว่า กำลังจะทำคอลัมน์ แนะนำอาหารลงใน web คุณบุญยงค์ มหาวิเศษศิลป์ เจ้าของอาคารมหลาภ ซอยมัยลาภหรือพี่ยงค์ ก็เอ่ยปากบอกผมว่า เอ็งจะทำเรื่อง อาหารเหรอไม่ต้องไปหาที่ไหนหรอก ไปหาไอ้จวบสิ มันกำลังทำแผนผังรวบรวม ร้านอาหารอร่อย ย่านเยาวราชอยู่ ไอ้จวบที่คุณบุญยงค์ เอ่ยถึงก็คือ คุณประจวบ พยัคฆพันธ์ เจ้าของร้านหนังไทย ร้านขายหนังสัตว์ คุณภาพเยี่ยม ตั้งอยู่หลัง วัดคณิกาผล ย่านพลับพลาไชย ผมยกหู โทรศัพท์หา พี่จวบ ทันที หลังจากนั้น สองสามวันผมก็พบหน้าพี่จวบ แกยื่นแผนผังเยาวราช ให้ผมพร้อมกับมาร์คจุดร้านอาหารอร่อย ย่านนี้เต็มพรืดไปทั้งแผ่น แกบอกว่า ใช้เวลานานพอสมควรกว่า จะทำได้ถึงขนาดนี้ แล้วที่ทำสำเร็จขึ้นมาได้ต้องยกเครดิต ให้กับโกตี่หรือคุณ สกล พู่จิตร์กานนท์ปัจจุบันเป็นเจ้าของเอ็ม.ฮาส์ ตั้งอยู่บน ถนนพาดสาย หลังโรงแรม ไชน่าทาวน์ เยาวราช ( 7 ชั้น )ทำความรู้จักกับโกตี่ นั้นเป็นคนเยาวราช โดยกำเนิด เติบโตขึ้นมา พร้อมกับเสียงตะหลิว และกลิ่นน้ำมัน ในบรรยากาศของโรงครัว ที่พลุกพล่าน เพราะบิดาเป็นเจ้าของ ภัตราคาร ย่านเยาวราช ด้วยความหลงไหล ในการเข้าครัว มาตั้งแต่เด็ก จึงมักหลบเข้าไป ขลุกอยู่กับกุ๊ก สังเกตจดจำท่าทีลีลา และสูตรอาหารอยู่เสมอๆ ทั้งๆที่ ชีวิตของตนเองไม่จำเป็นต้องเข้าครัว ให้เปื้อนเขม่า เพราะบิดาจะสั่ง อยู่เสมอว่าอย่าไปยุ่งในครัว ถ้าต้องการทานอาหาร ประเภทไหนก็สั่งให้กุ๊ก ทำแล้วนั่งรออยู่ข้างนอก นานวัน เข้าความเป็นพ่อครัว หรือกุ๊ก จึงซึมเข้าสู่เส้นเลือด ของโกตี่โดยปริยาย ไม่ว่าจะผัด จะต้มตุ๋น หรือว่าย่าง ถ้าเป็นฝีมือโกตี่ แล้วละก็เป็นต้องยกนิ้วให้ ใครได้ชิมหนแรกแล้ว ต้องถามหาหนที่สอง และสาม แล้วเคล็ดลับ การทำอาหาร ให้อร่อยของโกตี่นี่ ใครได้ฟังแล้วต้องทึ่ง เพราะแกรู้จริง ไม่ใช่ไปฟังเขาเล่ามา หรือไปอ่านมาจากหนังสือแล้ว เอามาเล่าต่อ แต่ในคอลัมน์นี้ คงไม่ลงไปลึกมากถึงรายละเอียด ของการทำอาหาร จะเล่าให้ฟังบ้าง พอเป็นเคล็ด เพราะเป้าหมาย ของคอลัมน์นี้คือ แนะนำให้กิน แบบเอร็ดอร่อยเป็นหลัก มากกว่าจะแนะนำ ให้ลงมือทำเอง แต่ไม่แน่ หากมีคนเรียกร้อง ให้โกตี่เปิดสูตรเด็ด ของการทำอาหารมากๆ โกตี่ก็อาจจะเปิดก็ได้ เพราะแกไม่ใช่ คนหวงวิชาบทสรุป โกตี่นอกจากจะหลงไหล บรรยาการของโรงครัวแล้ว ยังเป็นนักชิมที่จัดว่าอยู่ในระดับแนวหน้าของประเทศไทย ไม่ว่าจะเป็นซอกไหนมุมไหนของประเทศ หากรู้ว่าอร่อย ถ้ามีโอกาสโกตี่เป็นต้องดั้นด้นไปชิม พูดถึงความอาหาร ในย่านเยาวราชนั้น โกตี่จัดอยู่เป็นสามระดับด้วยกัน ระดับแรก ไม่ได้เรื่อง ร้านอาหารพวกนี้โกตี่จะไม่เสียเวลาไปข้องแวะ ระดับที่สองคือ ไม่เท่าไหร่ พวกนี้หมายความว่า ฝีมือความอร่อยพอใช้ได้ แต่ยังไม่เข้าขั้น พวกนี้โกตี่ ก็ไม่แนะนำเช่นกัน ระดับที่โกตี่ยกนิ้วให้ ถือว่าเป็นสุดยอดที่นักชิม ต้องหาโอกาสไปลองคือ ระดับที่เรียกว่า กินแล้วคิดถึงแม่ หมายความว่า กินแล้วเอร็ดอร่อย จนคิดถึงแม่ อยากพาแม่มานั่งทานด้วย หรือต้องหิ้วกลับ ไปฝากแม่ ย่านเยาวราชนี่ ถ้าจะว่าไปแล้วก็คือแหล่งรวม สุดยอดของยุทธจักรความอร่อย ของประเทศไทย ใครที่ว่าเป็นนักชิม มาหัวเห็ดเจ็ดย่านน้ำ ถ้าหากว่ายังไม่ผ่านเยาวราช ถือว่าวิทยายุทธ ยังไม่เข้าขั้น ต่อจากนี้เป็นต้นไป โกตี่จะพานักท่อง web ผู้พิศมัย การลิ้มรสพบกับความอร่อยระดับกินแล้วคิดถึงแม่ ณ ที่แห่งนี้ เป็นประจำ แล้วพบกันใหม่นะครับ เรียบเรียง และร่วมกินโดย พัลลภ สุภัคสถาพรพันธุ์ ทีมงานวันว่าง ท่านผู้อ่านมีคำแนะนำหรือติชมหรือคุยกับทีมงานวันว่างได้ที่ leisure@th.mweb.com