3 ร้านอาหาร 3 เหรียญโอลิมปิก

หลายคนอาจจะมีคำถามอยู่ในใจว่า สมรักษ์ เป็นนักมวย ผู้เก่งกาจทางด้านการชกมวย แล้วมาเปิดร้านอาหารแบบนี้ซึ่งไม่มีความชำนิชำนาญมาก่อน ไม่กลัวเจ๊งหรือ ถามไถ่เจ้าตัวบอกว่า ตอนแรกก็กลัวไม่กล้าเปิด เพราะเงินที่นำมาลงทุนกับร้านนี้ ส่วนหนึ่งก็เป็นเงินที่ได้มาจากที่ได้รับเหรียญทองโอลิมปิก เมื่อครั้งที่ไปแข่งที่แอตแลนต้าเกมส์(โอลิมปิก1996) แล้วชนะกลับมาครั้งนั้น และช่วงก่อนที่จะเปิดร้านนั้นก็เป็นจังหวะเดียวกับที่มีข่าวออกมาว่าเขาหมดตัว แล้วมาเปิดร้านอาหารใหญ่โตอย่างนี้ หลายคนก็กลัวว่าจะไปไม่รอด แต่เขาก็ทำให้ใครหลายๆ คนรู้แล้วว่า การที่เขาหันมาเป็นพ่อค้าก็ทำได้ดีไม่แพ้ชกมวยเหมือนกัน ถามถึงว่าสมรักษ์ เข้ามาบริหารงานดูแลร้านอาหารตรงส่วนไหนบ้าง ทำหน้าที่อะไรบ้าง สมรักษ์ตอบทันควัน ว่า "ผมเข้ามาบริหารงานแบบอยากทำอะไรก็ทำ อยากตกแต่งร้านแบบ อย่างทำนู่นทำนี่ก็ทำ อยากให้มีดนตรีก็มี อยากให้มีตลก ผมก็ติดต่อตลกให้มาเล่น แต่ว่าเกี่ยวกับระบบงาน เกี่ยวกับเรื่องน้ำจิ้ม เรื่องอาหารผมจะให้แฟนผมเป็นคนคุม อย่างถ้าวันไหนผมชิมแล้วบอกว่าทำเป็นอย่างนี้ ผมก็จะติ"

"ผมเปิดขยายหมูกระทะสาขา 2 ที่พระโขนง เพราะว่าที่ร้านนี้ลูกค้ามานั่งต่อคิวกันมาก เลยขยายสาขาไปเปิดสาขา 2 ที่สามแยกพระโขนง เปิดมาได้ระยะหนึ่งแล้ว โครงการในอนาคตจะมีเปิดสาขาอื่นๆ อีก และจะเปิดขายเป็นแฟรนไชส์ด้วย ก็เริ่มมีคนติดต่อเข้ามาเยอะแล้ว" สมรักษ์บอกแบบไม่ได้โม้ ท้ายที่สุดนี้สมรักษ์ เขาก็ฝากบอกถึงแฟนๆ มวย และคนที่ติดตามผลงานของเขาอยู่ว่า "ตอนนี้แฟนกีฬาก็คงรู้ว่าผมปิดฉากนักมวยไปแล้ว ตอนนี้ผมมาทำธุรกิจหมูย่างเกาหลี มั่นใจได้ว่าผมไม่ได้โม้ ก็มาดูว่าเป็นยังไง ทุกคนมาแล้วก็บอกเป็นเสียงเดียวว่า ไม่ได้โม้จริงๆ เพราะของนี่ผมไม่เอาเปรียบลูกค้า คอนเซปต์ผมคือว่า ผมจะไม่เอาเปรียบลูกค้า ถ้าไม่ดีตรงไหนขอให้บอก ผมไม่ได้เป็นคนโลภมาก ผมแค่พออยู่ได้ แค่มีร้านมีพรรคพวกมานั่ง ผมก็แฮปปี้แล้ว ตรงนี้ผมถือว่าผมคืนกำไรให้กับผู้มาบริโภคมากกว่า" สมรักษ์กล่าวทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงและแววตาจริงใจ

ใครๆ ก็พูดว่าตอนนี้น้องวิวกำลังดัง ทำอะไรก็เป็นที่สนใจของหลายๆ คน อย่างเรื่องร้านโจ๊กแม่น้องวิวที่เป็นที่รู้จักได้ จนถึงขนาดที่ว่าได้ไปทำให้นายกทานมาแล้ว ก็เพราะมาจากความดังของตัวน้องวิวเอง เรื่องนี้มีคนพูดกันหนาหูว่าคุณแม่คิดจะเอาความดังของน้องวิวมาใช้ให้เป็นประโยชน์ช่วยให้ร้านโจ๊กดังไปด้วยหรือเปล่า "แม่ไม่ได้คิดว่าจะเอาความดังของน้องวิวมาช่วยทำให้ร้านโจ๊กขายดีขึ้น มีคนพูดเหมือนกันว่าตอนนี้ถ้าคิดจะทำทำก็ทำ เพราะว่ากำลังดัง และก็มีคนพูดเยอะว่าน้องวิวมีส่วนทำให้ร้านดังได้ อันนี้ก็ว่ามีส่วนเหมือนกัน แต่ว่าการที่เราจะทำให้คนทานได้ ต้องอร่อยด้วย ถ้าเกิดเราทำไม่อร่อย คนก็ไม่มาทานอยู่ดี แต่ว่าชื่อน้องเขาก็มีส่วนทำให้คนรู้จักว่าแม่น้องวิวขายโจ๊ก" แม่น้องวิวชี้แจง คุยกับแม่น้องวิวมาก็เยอะ ถ้าจะไม่คุยกับ "น้องวิว" (เยาวภา บุรพลชัย) ก็คงไม่ได้ เพราะอย่างน้อยๆ ร้านโจ๊กเล็กๆ ร้านนี้ก็เป็นกำลังสำคัญที่ทำให้เธอโตขึ้นมาเป็นนักเทควันโดเจ้าเหรียญทองแดงขวัญใจของชาวไทยในตอนนี้ "หนูก็ช่วยคุณแม่ขายมาโจ๊กตั้งแต่เด็ก และก็กินโจ๊กของที่บ้านมาตั้งแต่เด็ก เพราะว่าแถวนี้ไม่มีอะไรขาย ก็ต้องกินโจ๊กที่บ้านตัวเอง หนูก็คิดว่าโจ๊กที่บ้านก็มาตรฐานเหมือนโจ๊กทั่วๆ ไป ก็อร่อยดี" น้องวิวพูดถึงร้านโจ๊กของคุณแม่ที่เธอกินมาตั้งแต่เด็ก ถามน้องวิวว่าตอนนี้ดังเป็นพลุแตก ใครๆ ก็รู้จักน้องวิวกันทั้งบ้านทั้งเมือง น้องวิวคิดว่าที่ตัวเองกำลังดังอยู่ในขณะนี้จะเป็นตัวช่วยพลอยพาให้ร้านโจ๊กของแม่ดังไปด้วยหรือเปล่า "ก็คงจะช่วยให้ดังมั้งคะ เพราะว่าถ้าหนูไม่ได้เหรียญกลับมา ก็คงไม่มีใครรู้จักว่าแม่หนูขายโจ๊ก" น้องวิวตอบด้วยน้ำเสียงภูมิใจเล็กๆ

"สายสุนีย์ จ๊ะนะ" (แวว) หญิงแกร่งที่เปี่ยมไปด้วยความสามารถ แววบอกว่าตั้งแต่ร้านนี้เปิดมาได้ประมาณ 5-6 เดือนนี้ ลูกค้าก็ให้การตอบรับดี เป็นเพราะว่าที่จริงร้านนี้ก็มีลูกค้าประจำอยู่แล้ว และด้วยความที่ร้านขายอาหารฝรั่ง โรงเรียนเซนต์ฟรังซิสเวียร์ก็ตั้งอยู่ตรงนี้ด้วย จึงทำให้มีลูกค้าประจำ แต่ทางร้านก็ได้มีการคิดเมนูใหม่ๆ เพิ่มเติมขึ้นมา จากที่เคยเป็นอาหารฝรั่งเสียเกือบหมดทุกอย่าง ก็ทำการปรับเปลี่ยนให้มีอาหารอย่างอื่น ไม่ว่าจะเป็น ส้มตำ ลาบ หรือว่าอาหารตามสั่งทั่วๆ ไปเพิ่มเติมขึ้นมา ถามแววว่าตอนนี้ตัวเองก็ดังพอสมควรแล้ว คิดว่าด้วยความดังของเราจะช่วยทำให้คนรู้จักร้านสเต็กเราขึ้นหรือเปล่า แววหยุดคิดสักครู่ ก่อนจะตอบว่า "ก็ไม่แน่ใจ คือถ้าให้มองว่าเราเป็นนักกีฬาที่มีชื่อเสียง และดัง แล้วทำให้คนเข้าร้านเยอะ อันนี้คิดว่ายังไม่ใช่ ยังไม่ได้ช่วยอะไรมากเลย แต่ก็เห็นน้องๆ บอกว่ามีคนมาถามเหมือนกันว่า ร้านเหรียญทองเหรอเดี๋ยวจะเข้ามากิน ลูกค้าคงอยากจะมาเจอเรา แต่ลูกค้ามาก็ไม่ค่อยจะได้เจอ เพราะว่าเราไม่ค่อยเข้าร้าน ด้วยความที่ไม่มีเวลาจริงๆ" ถึงแม้แววจะบอกว่าตัวเองไม่ค่อยมีเวลาเข้าดูแลร้านสักเท่าไหร่ ด้วยความที่กีฬาฟันดาบก็ยังต้องเล่น ต้องซ้อมต่อไป และภารกิจอย่างอื่นอีกมากมายที่ตามมาอยู่ในขณะนี้ จึงทำให้ดูเหมือนว่าเธอจะต้องเหนื่อยมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า ถามว่าระหว่างการเป็นนักกีฬากับมาเป็นเจ้าของบริหารร้านอาหารแบบนี้อันไหนเหนื่อยกว่ากัน แววบอกว่าถ้าถามตอนนี้ขอบอกว่าเป็นนักกีฬาเหนื่อยกว่า เพราะต้องซ้อมหนัก แต่การเป็นเจ้าของร้านสเต็กไม่เหนื่อยมากนัก เพราะแววไม่ได้ลงมาคุมด้วยตัวเองเต็มที่จะเป็นเพื่อนที่เป็นหุ้นส่วนดูแลมากกว่า

ข้อมูลจาก