ห่างหายจากบทความไปนานนะครับ ขออภัยด้วยครับ ต่อจากนี้ไปจะพยายามไม่ให้ขาดหายไปนานกว่านี้ แต่มาคราวนี้ยังคงมีเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ กับชีวิตคนเราครับ ยิ่งโดยเฉพาะผู้ที่มีลูกน่าจะลองศึกษาวิธีการเลี้ยงลูกแบบนี้นะครับ หรืออาจจะปรับเอาไปใช้ได้นะครับ มาฟังกันดีกว่า

ผมได้ยินเรื่องนี้จากน้าคนขับรถที่ผมใช้บริการกันเป็นประจำครับ เนื่องจากเดินทางด้วยกันบ่อย ก็เลยได้ยินเรื่องราว อะไร ๆ เยอะไปหมด แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องของการเลี้ยงลูกของน้าของผมครับ

ในสมัยที่คุณน้าของผมอยู่กันครบกับครอบครัว พ่อ แม่ ลูก และโดยเฉพาะลูกชายครับ เป็นเด็กที่ค่อนข้างจะดื้อหน่อยครับ พ่อ แม่ พูดอะไร ก็จะไม่ค่อยเชื่อ ชอบเถียง ไม่ค่อยเชื่อฟังสักเท่าไหร่นัก

คุณพ่อรู้สึกว่าลูกของตัวเอง พูดยากเย็นเหลือเกิน เก่งไปหมด ในบ้านนี่มันเก่งจริงๆ ก็เลยอยากจะรู้ว่า นอกบ้านนี่มันจะเก่งเหมือนในบ้านหรือเปล่า ก็เลยได้ความคิด (ไม่รู้คิดได้งัยสิ) เดี๊ยวไปให้จิ๊กโก๋ แถว ๆ ปากซอยบ้านซ้อมลูกชายดีกว่า คิดแล้วไม่ช้าครับ เพราะแกเป็นคนจริง

เดินออกไปปากซอยบ้านครับ เจอพวกจิ๊กโก๋ที่คิดไว้ในใจอยู่แล้ว

     จิ๊กโก๋ปากซอย : "ป๋าเป็นงัยสบายดีเปล่า"
     คุณพ่อจอมซ่า : "เออ สบายดี กูมีอะไรให้พวกมึงช่วยหน่อยว่ะ"
     คุณพ่อจอมซ่า : "พวกมึงช่วยไปซ้อมลูกชายกูหน่อยว่ะ เอาแบบว่าช้ำ ๆ ไม่ต้องถึงขนาดเลือดออกนะ"
     จิ๊กโก๋ปากซอย : "ทำไมล่ะ"
     คุณพ่อจอมซ่า : "แม่งกวนตีน มันเก่งจังเลยในบ้านเนี่ย กูพูดอะไร ไม่ค่อยเชื่อฟัง แถมเถียงคำไม่ตกฟาก กูอยากรู้ว่านอกบ้านมันจะเก่งขนาดไหน พวกมึงช่วยหน่อยแล้วกัน"
     จิ๊กโก๋ปากซอย : "ได้เลยครับป๋า เดี๊ยวพวกผมจัดการให้ช้ำ ๆ นะ ไม่ต้องห่วงอีก2-3 วันได้เห็นแน่ ๆ"
     คุณพ่อจอมซ่า : "ขอบใจมาก"

และแล้วเหตุการณ์ที่คุณพ่อจอมซ่าตั้งใจไว้ก็เป็นผลครับ ระหว่างที่นั่งอยู่ในบ้าน ลูกชายคนโปรด กลับมาบ้านพร้อมลอยบอบช้ำ อย่างที่คุณพ่อตั้งใจไว้ครับ คุณแม่เข้าไปถามลูก "ไปโดนอะไรมาลูก หน้าตาเขียวเชียว" "โดนพวกไหนก็ไม่รู้แม่ มันมากัน 5 คน ไม่พูดอะไรเลย มาถึงมันก็ต่อยเอาๆ แล้วก็ไปเลย" ลูกชายพูด พร้อมด้วยสีหน้างงๆ ว่าโดนต่อยได้งัยวะเนี่ย

คุณแม่เดินมาบอก คุณพ่อที่ในใจยิ้มกริ่มรู้อยู่แล้วว่ามันเป็นฝีมือใคร และใครเป็นคนบงการ แต่ก็ทำสีสันเฉยเมย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น "พ่อ ๆ ลูกโดนใครซ้อมมาก็ไม่รู้" น้ำเสียงของแม่ด้วยความเป็นห่วงลูกเพราะไม่รู้สาเหตุ "เหรอ ช่างมัน มันเก่งไม่ใช่เหรอ ก็ให้มันจัดการเอง ในบ้านมันยังเก่งได้ นอกบ้านมันก็ต้องเก่งได้ ไม่เป็นไรหรอก" พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สนใจ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ในใจนี่คือวิธีสอนลูกอีกทาง (แต่เป็นการสอนแบบเฉพาะทางนะครับ) ใครอยากจะเลียนแบบ กรุณาไตร่ตรองนะครับ

เหตุการณ์ต่อไปนี้สิมันส์โครต ลูกชายคนโปรด ได้เข้าไปเรียนในโรงเรียนช่างกล ในย่านไหนไม่ต้องสนใจครับ เพราะจะเกิดขึ้นคล้าย ๆ กันหมด คือ การตบ เสื้อของสถานบัน เรียกว่าถ้าใครได้เสื้อของสถาบันนั้น ๆ ไป กูเจ๋ง

ผมไม่แน่ใจว่าความคิดแบบนี้มันเริ่มมาจากอะไร ใครเป็นคนเริ่มก่อน สถาบันไหน แต่อย่าไปสนใจเลยครับ เอาเป็นว่าเจ้าลูกชายคนโปรด โดนนักศึกษา คู่อริ ตบเสื้อสถาบันไป และก็โดนซ้อมมาด้วยครับ

แต่คราวนี้คุณพ่อจอมซ่า รู้เรื่องไม่นิ่งเฉยครับ เพราะถือว่าลูกชายตัวเอง โดนรังแก อย่างไม่มีเหตุผล และด้วยความคิดของคุณพ่อจอมซ่า "มึงพาพ่อไปตัดเสื้อของสถาบันมึงหน่อย ตัดมา2 ตัวเลย" แกพูดกับลูกชายของแก ด้วยน้ำเสียงที่แบบว่า ยอมไม่ได้แล้วเรื่องแบบนี้

ไม่กี่วันครับ ได้เสื้อของสถาบันสมใจครับ และด้วยความรอบคอบ แกไปแจ้งความไว้ และเอาเสื้อของสถานบันอีกหนึ่งตัว ไปให้กับตำรวจนอกเครื่องแบบ และวางแผนโดยการขึ้นรถเมล์ไปกับลูกชายทุกวันครับ โดยบอกกับลูกชายว่า "มึงไม่ต้องสนใจนะ เหมือนเราไม่รู้จักกัน" "เดี๊ยวป๊าจัดการเอง"

วันที่รอคอยก็มาถึง ไม่นานครับ แค่ 3 วัน ทั้งลูก พ่อ และตำรวจนอกเครื่องแบบครับ ขึ้นอยู่บนรถเมล์คันเดียวกันครับ และโดยเฉพาะคุณพ่อ มีแท่งเหล็กห่อหนังสือพิมพ์อย่างดีครับ พร้อมเสมอที่จะจัดการกับพวกแย่งเสื้อสถาบัน และโดยเฉพาะเพื่อปกป้องลูกชายของตัวเอง

ระหว่างเดินทางไปที่สถานบัน ก็มีเด็กช่างกลอีกสถาบันขึ้นกันมาหลายคน และมุ่งเป้าหมายไปที่ลูกชายของแกครับ แบบเดิมครับ "เฮ้ยถอดเสื้อมามาให้กู" เด็กต่างสถาบัน พูดกับลูกชาย คุณพ่อจอมซ่า เห็นเหตุการณ์ครับ และพร้อมอยู่แล้ว แต่คอยดูสถานะการณ์อยู่ด้านหลัง พร้อมกับตำรวจ นอกเครื่องแบบ ในมือของคุณพ่อจอมซ่า กำท่อนเหล็กที่ห่อกระดาษหนังสือพิมพ์ไว้แน่น และพร้อมทันที่ ที่ลูกชายจะโดนทำร้าย ไม่กี่อึดใจครับ พวกเด็กช่างกล อีกสถาบันกำลังจะเข้ามาตบเสื้อ จากลูกชาย เพราะเริ่มมีปากเสียงกันแล้ว เหมือนส่งสัญญานให้ทราบว่า ลุยได้เลยป๊า

ร่างของป๊า พร้อมท่อนเหล็ก ได้หวดไปที่แขนของเด็กต่างสถาบัน ที่กำลังจะรุกเข้ามารุมตัวของลูกชาย หวดไปสัก2-3 ครั้ง และเจ้าหน้าที่ตำรวจนอกเครื่องแบบ ก็แสดงตัว ให้รถจอด และเข้าทำการจับกุมได้สำเร็จครับ

เหตุการณ์ทั้งสอง เป็นวิธีการสอนของพ่อ ที่อาจจะแปลกประหลาด แต่โดยลึกของหัวใจมันมาจากความรักของพ่อที่มีต่อลูก อาจจะให้ลูกรู้จักเจ็บบ้าง ให้รู้ว่าในโลกใบนี้เราไม่ได้เก่งคนเดียว ยังมีคนเก่งกว่าเราอีกเยอะ และก็ให้รู้ว่า พ่อช่วยได้ในยามที่มีภัย

Roj Cocacola...เรื่อง และภาพประกอบ

อัลบั้มภาพ เลี้ยงลูกแบบนี้มั๊ย (มันส์ดีนะ) ภาพที่ 2 / 4

เลี้ยงลูกแบบนี้มั๊ย (มันส์ดีนะ)