โอ้ ! อัศจรรย์เหลือเชื่อ.....นี่หรืออินเดีย (ตอนจบ)

โอ้ ! อัศจรรย์เหลือเชื่อ.....นี่หรืออินเดีย (ตอนจบ) ( Incredible India ) ออนไลน์เมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม 2550

คุณพ่อ  นิคม  วุฒิกานากร ... ผู้ร่วมเรียบเรียง ตรวจทานความถูกต้อง และข้อมูลเชิงพุทธโดยละเอียด 

ณัฐภณ  วุฒิกานากร  (เอ บ้านผางาม) ผู้เขียน / ภาพ

        แค่สามวันแรกก็มีอะไรให้พูดถึงอินเดียได้ไม่รู้จบแล้วครับ  มาต่อกันในส่วนของการทำหน้าที่ของพุทธมามกะที่ดีบ้างดีกว่า นั่นก็คือ การได้ไปเยี่ยมตามสังเวชนียสถานทั้งหลาย และวัดไทยในดินแดนชมภูทวีป   ซึ่งต้องเห็นใจคณะสงฆ์ที่มาทำการเผยแผ่ ในการจะธำรงรักษาพุทธศาสนาที่นี่จริงๆ ครับ 

    ในประเทศที่มีประชากรนับถือฮินดู และอิสลามเกือบทั้งประเทศ  มีผู้นับถือศาสนาพุทธเพียงไม่ถึง 5 %   พระที่นี่จึงต้องทำภาระกิจทุกอย่างไปพร้อมๆ กัน เช่น  วางแผนก่อสร้างทั้งวัด และโรงพยาบาล เพื่อการรักษาเกือบฟรีกับคนในท้องที่  เพื่อเป็นการสร้างความยอมรับด้วยการเป็นผู้ให้ก่อน , เป็นมัคคุเทศน์ทางธรรม,รับกิจนิมนต์โดยต้องจ่ายค่าออกนิมนต์อีกด้วยให้กับเจ้าบ้าน (เป็นธรรมเนียมของชาวอินเดียน่ะครับ),ฯลฯ  

    จะเห็นได้ว่าต้องมีศรัทธาตั้งมั่นจริงๆ จึงจะอยู่ที่อินเดียได้  การไปส่วนใหญ่ของเราก็ได้ไปเยี่ยมเยียน และร่วมทำบุญให้กับวัดไทย  เช่น วัดไทยกุสินาราเฉลิมราษฎร์, วัดไทยศิริราชคฤห์, วัดไทยลุมพินี   เพื่อเป็นกองทุนสนับสนุนในงานเผยแพร่พุทธศาสนาต่อไป   การทำบุญแบบนี้  ส่วนตัวผมมีความสุขใจ และคิดว่าตรงกับบุคคลที่มีความต้องการ และได้ใช้ในสิ่งที่เป็นประโยชน์ จริงๆ  

สารนาถ กุสินารา ลุมพินี สาวัตถี นิวเดลลี         เส้นทางตามรอยสังเวชนียสถานมีมากมาย ทั้งสถานที่และเรื่องราว  ผมขอกระชับในหลายสถานที่ที่ผมประทับใจไว้สั้นๆนะครับ  เช่น

       สารนาถ : เป็นที่ประดิษฐาน คันธกุฎี ของพระพุทธองค์  ซึ่งเมื่อครั้งแรกที่ผมมาเห็นปุ๊บ  เกิดอาการหูชา ตาพร่าเลยครับ แล้วก็ร้องไห้ไม่หยุดเลย  จนกระทั่งออกจากเมืองนี้  ความรู้สึกเหมือนกับว่า  เราเคยมาอยู่ที่ตรงนี้  เคยได้ยินคำพูดเหล่านี้  ที่นี่ไม่วุ่นวายหนอ  ที่นี่มีความสงบ  เป็นปรากฎการณ์ที่ประหลาด และเกิดขึ้นเฉพาะคนครับ  ณ ที่แห่งนี้  ผมได้ปวารณาตัวไว้ว่า จะขอเกิดเป็นชาวพุทธ  อยู่ในแดนพุทธภูมิ (ที่นับถือศาสนาพุทธ ) นับถือศาสนาพุทธทุกชาติ  จนกว่าจะมุ่งถึงพระนิพพาน  

        ที่เมืองสารนาถยังมีสถูปเจาคันธี  ซึ่งเป็นที่ระลึกถึงการเกิดพระรัตนตรัยเป็นครั้งแรก  นั่นคือ กำเนิดพระสงฆ์องค์แรก หรือ พระอัญญาโกญทัญญะ  เหล่าอริยะบุคคลที่ดำรงตนให้เหมาะสมแก่การกราบไหว้ และเป็นกองทัพธรรมที่ช่วยสืบต่อพระศาสนาของเรา  ความยิ่งใหญ่ของสถูป  เหมือนจะบ่งบอกถึงความยิ่งใหญ่ของพระสงฆ์ที่มีต่อพระพุทธศาสนา  

        ณ ที่นี่  เราได้มีโอกาสสวดมนต์เป็นเวลาเกือบ 2 ชั่วโมง  เรามีเวลาเพียงพอ เนื่องจากมาเป็นหมู่คณะที่ไม่ใหญ่มาก   อาจจะรู้สึกปวดเมื่อยบ้าง  แต่ไม่ได้รู้สึกว่ารำคาญ หรือ อยากใช้เวลาให้สั้นลง  คงเป็นเพราะความอิ่มใจจากการได้มาทำกุศลในที่ๆ สมควรมานั่นเอง  จึงมีคำกล่าวไว้ว่า แดนพุทธภูมิ เป็นแดนที่ศักดิ์สิทธิ์  ทำให้เราห่างไกลจากกิเลส  ความว้าวุ่น สิ่งเร้าดึงดูดใจ   เป็นโอกาสจูงใจให้เรารักษาศีลได้เป็นอย่างดี

        กุสินารา  :  ประดิษฐานองค์พระพุทธรูปปางปรินิพพาน  มีความแตกต่างจากปางไสยาสน์ตรงที่พระหัตถ์ของพระพุทธองค์จะไม่ทรงชันพระเศียรตั้งขึ้น  แต่จะแผ่ราบลงกับพื้น  ราวกับว่า  เข้าสู่ช่วงพระพุทธองค์ทรงทอดร่างวางขันธ์ดับ  มุ่งสู่มหาปรินิพพาน  ให้อดรู้สึกว่าทรงตรากตรำเผยแผ่พระธรรมคำสั่งสอนมายาวนาน และพักอย่างสงบ ณ ที่แห่งนี้  พุทธศาสนิกชนทุกชาติที่มาเยี่ยม ณ จุดนี้ จึงอดจะร้องไห้ไม่ได้  และมีความเชื่อว่า  ใครที่มีเรื่องร้อนใจ หรืออยากจะขอสิ่งใด (อันเป็นกุศลจิต)  ขอให้ตั้งมั่น  และมากราบขอที่ปลายพระพุทธบาท  ก็จะสัมฤทธิ์ผล

        ลุมพินี  :  เราต้องเดินทางมาไกลสุดถึงประเทศเนปาล   เพื่อมาเคารพสถานที่ประสูติ ของพุทธองค์  ที่ซึ่งสิทถัตธะกุมาร ได้ก้าวเดิน 7 ก้าว และกล่าววาจาอมตะไว้ว่า เราจะเป็นหนึ่งในแผ่นดิน  จะไม่มีการกำเนิดในชาติอื่นอีกแล้ว เป็นที่มาของพุทธรูปปางที่แปลก และน่ารักที่สุด  จัดสร้างขึ้นโดยวัดไทยลุมพินี  เพื่อให้พุทธศาสนาได้มีโอกาสเข้าถึงคนรุ่นเยาว์  นั่นคือ Baby Buddha 

        ซึ่งท่านเจ้าคุณได้ให้ข้อคิดชีวิตที่ดีว่า มือที่ชี้ขึ้น บอกให้เรามุ่งมั่นอย่าท้อถอยเมื่อยามลำบาก  มือที่ชี้ลงดอกบัว  บอกให้เราอย่าลืมจุดยืนของเรา เมื่อเราเติบใหญ่   ภายในอาคารมีหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่สำคัญ  คือ แผ่นหินที่สันนิษฐานว่า เป็นรอยเท้าของสิทธัตถะกุมาร  และรูปปั้นหินที่เป็นภาพพระนางสิริมหามายา  ที่ทรงเหนี่ยวกิ่งไม้   เพื่อให้กำเนิดศาสดาเอกแห่งโลก ณ ที่นี้  

        สาวัตถี  :  ปิดท้ายการเดินทางที่ต้องออกนอกเส้นทางมาไกลสุด  ด้วยสถานที่แห่งนี้  พระพุทธองค์ได้ทรงใช้เวลาพำนักที่นานที่สุด ถึง 29 พรรษา   และแสดงให้เห็นถึงการจัดการบริหารในเชิงพุทธ  ที่ทำให้เราอดทึ่งไม่ได้ว่า  มีการบริหารที่เหนือการเวลาจริงๆ  ไม่ว่าจะเป็น  ระบบการตัดสิน และชำระคดีความทางสงฆ์, การวางผังของของกุฏิพระสาวกแต่ละองค์  เช่น พระสารีบุตรผู้เลิศทางปัญญาไว้เบื้องหน้า เพื่อต้อนรับผู้มีปัญหา และอยากจะเข้าพบพุทธองค์   และพระโมคคัลานะผู้เลิศทางอิทธิฤทธิ์ให้ใกล้กับพระองค์คุลีมาล, การจัดอาสนะ สำหรับวางตำแหน่งพระอรหันต์ทั้ง 9 รูป เหมือนการจัดองค์ประชุม,ฯลฯ  สุดท้ายจึงได้มาทำการเคารพสักการะ  คันธกุฎี องค์สุดท้ายของพระพุทธเจ้า  ได้สวดมนต์เพื่อความสงบแห่งจิต  และสักการะศรีมหาโพธิ์ที่มาจากหน่อจริงจากต้นโพธิ์ที่พุทธองค์ทรงตรัสรู้  (ศรีมหาโพธิ์ที่พุทธคยา เป็นหน่อรุ่นที่ 4 )

        นิวเดลลี  :  ไฮไลท์สุดท้ายของเราอยู่ที่  การได้เข้ามาเยี่ยมชมที่พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ  และกราบสักการะ ต่อเบื้องหน้าพระบรมสารีริกธาตุแท้ ของพระพุทธเจ้า  เปรียบเหมือนได้สักการะพระพุทธองค์จริงๆ  ซึ่งผมได้เก็บภาพมาฝากให้กับทุกคนได้ชมร่วมกัน  โดยปกติเราจะได้เห็นแค่ในผอบ หรือในที่ประดิษฐาน ไม่ได้เห็นถึงพระบรมสารีริกธาตุที่อยู่ภายใน  ซึ่งของจริงที่เก็บรักษาไว้มีถึงประมาณ 19 ชิ้น  (ถ้าผมนับไม่ผิดจากในภาพที่แสดง  เพราะของจริงบางส่วน เขาเอาไปจัดแสดงในต่างประเทศอยู่ครับ )  ไม่สงวนลิขสิทธิ์ภาพ  ทั้งยังอยากให้คนไทยได้มีโอกาสเห็น และเผยแพร่กันเยอะๆ เลยครับ  ภาพขนาด Size จริง สามารถ download ได้จาก link ใน travel.sanook.com ให้ไว้ได้เลยครับ   ( รบกวนฝากคุณนุทำ Link ไว้ก็ได้ครับ)  (นุ : Ok คลิกที่นี่เลยครับ Down Load ภาพพระบรมสารีริกธาตุ 5 ภาพ)

         ประวัติความเป็นมา (โดยคุณนิคม) : พระบรมสารีริกธาตุแท้ของพระพุทธเจ้า  ถูกขุดค้นพบขึ้นที่เมืองกบิลพัสดุ์ โดยด็อกเตอร์คันนิ่งแฮม ส่วนหนึ่งส่งมาถวายสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวง ร. 5 ของชาวไทย   ซึ่งเป็นพระมหากษัตริย์พระองค์เดียวในโลกที่นับถือพระพุทธศาสนา ณ ขณะเวลานั้น  โดยจะประดิษฐานอยู่บนยอดภูเขาทอง, ที่เบื้องขวาพระแก้วมรกต  และเป็นของส่วนพระองค์ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว  พระราชทานคืนประเทศอินเดีย  สถิตย์ ณ มหาเจดีย์ วัดไทยกุสินาราฉลิมราชย์  ซึ่งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ได้ทรงถวายเส้นพระเกศา บูชาอยู่เบื้องใต้พระบรมสารีริกธาตุนี้  ผู้ที่สนใจสามารถสักการะบูชาตามโอกาส และสถานที่ดังกล่าวเลยนะครับ

         ในวันเดินทางกลับมีอุปสรรคเล็กน้อย  n class="style1">คือ เมื่อถึงสนามบินนิวเดลลี เพื่อขึ้นเครื่องบินกลับสู่กรุงเทพฯ  สภาพอากาศไม่อำนวยเพราะหมอกลงหนาจัด  ทำให้เราต้องดีเลย์รอเครื่องบินตั้งแต่ 2 ทุ่มครึ่ง จนถึงตีหนึ่งครึ่ง  คาดว่าอินเดียคงจะอาลัยเรา  เลยอยากจะให้อยู่ต่อนานขึ้นอีกสักนิด

        สิ่งที่ผมได้ค้นพบหลังจากกลับมา  นั่นคือ   ความสุขของผม  เริ่มต้นจากการได้เดินทางไปในที่ต่างๆ  เรียนรู้เรื่องราวใหม่ๆ มากมาย   และมีความสุขมากขึ้นอีกหลายเท่า    เมื่อได้กลับมาดูภาพถ่าย   ย้อนนึกถึงช่วงเวลาเหล่านั้น  ร้อยเรียงเป็นถ้อยคำในบันทึกการเดินทางที่ทุกท่านกำลังได้อ่านขณะนี้   

          ก่อนการไปเที่ยวทุกครั้ง   ลองดูซิครับ  ติดไดอารี่เล่มเล็ก หรือกล้องถ่ายรูปติดตัวไปด้วย    บันทึกทุกอย่างเท่าที่เราจะทำได้  ( แต่อย่าลืมหาความสุขตามรายทางด้วยนะครับ )  เมื่อได้ย้อนกลับมาเปิดความทรงจำในลิ้นชักเหล่านี้อีกครั้ง   จะสัมผัสได้ถึงความสุขใจในรูปแบบใหม่  กับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์  ซึ่งเน้นการเรียนรู้รอบข้างและปรับตัวเข้าหาสิ่งเหล่านั้น  มองในสิ่งที่เป็น  ไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลง