พระจันทร์เต็มดวงเป็นคืนพิเศษ

แสงจากดวงจันทร์ผสมกับแสงโคมไฟ ยังคงสว่างไสวเรืองรองในยามค่ำคืน ตามทางเดินต่างๆ ที่เป็นซอกซอยทอดตัวแนวยาวเรียบคู่ไปกับเมืองท่าอันสำคัญเมื่อครั้งอดีต

ชื่อเสียงของเมืองนี้เป็นที่รู้จักของนักเดินเรือ เพื่อมาแลกเปลี่ยนค้าขายสินค้า จากอดีตจวบจนปัจจุบัน จากช่วงเวลาที่ยาวนานแห่งกาลเวลา

 จึงก่อเกิดการก่อร้างสร้างตัวของแหล่งชุมชน เป็นที่อยู่อาศัยมาหลายชั่วอายุคน มีวัฒนธรรมประเพณี สถาปัตยกรรม อันล้ำค่ามากมายในสถานที่ๆผมกำลังเดินอยู่ เมืองเล็กๆที่ชื่อว่า เมือง ฮอย-อัน  Hoi AN

 ถนนในค่ำคืนที่พระจันทร์เต็มดวง คลาคล่ำไปด้วยผู้คน เด็กขายโคมกับรอยยิ้ม วัยรุ่นกับหนุ่มสาว คนสูงอายุกับลูกหลาน บนลานเวทีมีการแสดง ในมุมมองต่างๆทั่วๆไปดูช่างรื่นเริง

ในช่วงแห่งเทศกาลพระจันทร์เต็มดวงเป็นคืนพิเศษ ซึ่งถ้าผมออกเสียงไม่ผิด น่าจะเรียกว่า

" วันบุราน 15 ค่ำ เดือน 7 หรือเรียกให้เข้าใจง่ายในความหมายว่า วันบูชาบรรพบุรุษ ซึ่งบรรพบุรุษของเขาได้ทิ้งร่องรอย อารยะธรรมทางวัฒนธรรมไว้อย่างมากมาย จนกลมกลืนเข้ากับปัจจุบันในวิธีความเป็นอยู่ของผู้คนในพื้นถิ่น "

บ้านเก่าที่เป็นแหล่งอาศัยสีเหลืองในรูปแบบยุค โคโลเนียลแบบฝรั่งเศส มีหลายหลัง บ้านในเมืองยามนี้บางหลังเปิดไฟฟ้าแขวนโคม บางหลังปิดไฟฟ้าแขวนเฉพาะโคม ตามแยกต่างๆของถนนก็จะแขวนโคม

 ยามนี้โคมหลากสีเต็มเมืองไปหมด ผมเดินชมโคมไฟสีสวยหลากสีไปจนสุดถนนแถวแถบแม่น้ำทูโบน

  ในแม่น้ำจะมีเรือรับจ้างสำหรับให้นักท่องเที่ยวได้เช่านั่งชมบรรยากาศทัศนียภาพของสองฝั่งแม่น้ำในช่วงที่ไหลผ่านเมือง เราเดินตามถนนเรียบฝั่งแม่น้ำมาเรื่อยๆ เราจะพบเห็นลูกค้ามากมาย ในร้านอาหาร

ในแหล่งขายของที่ระลึกหรือขายงานศิลปะ เรื่อยมาจนถึง สะพานญี่ปุ่น พอมายืนอยู่จุดนี้ ตรงสะพาน ได้สังเคราะห์ความคิดย้อนนึกไป ถึงวันเวลาเก่าๆ จากอดีตสู่ปัจจุบัน ดูท่าว่าสถานที่ต่างๆจะยังคงเดิม ไม่เปลี่ยนแปลงไปมากนัก

ย้อนกลับไปเมื่อประมาณราว 400 ปีเห็นจะได้ ฮอยอันเคยเป็นเมืองท่าที่สำคัญแห่งหนึ่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ พ่อค้ามากหน้าหลายตา จะอาศัยช่วงลมบางเดือนในการร่องเรือใบ ลมทิศเหนือกับลมทิศตะวันออกจะพัดลงสู่ใต้

 เรือจะขนสินค้ามาลงที่เมือง เมื่อถึงฤดูกาลลมมาอีกครั้งก็เดินเรือกลับ แต่ผู้คนบางส่วนยังคงต้องอยู่เฝ้าสินค้า และนี้แหละครับคือจุดเปลี่ยน

เริ่มต้นแห่งการมีชุมชนชาวต่างชาติเข้ามาอาศัยมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็น จีน ญี่ปุ่น โปตุเกส ฝรั่งเศษ จะไหลมาตามมหาสมุทรทะเลจีนใต้ เข้าผ่านมาตามสายน้ำแห่งชีวิต ในแม่น้ำทูโบน

แต่เดียวนี้ที่ปากน้ำตื่นเขิน มีตะกอนมาก เรือใหญ่ไม่สามารถผ่านเข้าออกได้ เมืองนี้จึงเปลี่ยนสถานะมาเป็นเมืองท่องเที่ยว และถูกยกย่องจากองค์การยูเนสโก ประกาศให้เป็นมรดกโลก World Heritage ในปี พ.ศ. 2542

สถานที่ต่างๆในเขตที่แบ่งเป็นโซน มรดกโลก มิได้กว้างใหญ่มากนัก นักเดินทางสามารถย้ำตอกออกกำลังด้วยสองขาสองเท้า หรือหาเช่าจักรยานปั่นถีบชมรอบเมืองไปเรื่อยๆก็ได้

 เพราะถนนเส้นหลักๆมีไม่กี่สาย สถานที่แนะนำน่าสนใจไม่ควรพลาดชม เช่น ตลาดเสื้อผ้าแหล่ง ช็อบปิ้ง ราคาถูก สมาคม ฟุกเกี๋ยน

ซึ่งในช่วงประมาณปี พ.ศ. 2388-2482 เป็นแหล่งชุมชนชาวจีนอพยพมาจากฟุกเกี๋ยนที่นัดมาพบปะกัน จุดเด่นจะมีบ้านเก่าประมาณ 20 หลังบางหลังจะมีงานไม้แกะสลักลวดลายสวยงาม

ส่วนบ้านเลขที่101 บ้านจีนตระกูล Tan Ky เป็นบ้านไม้เก่าแก่ที่ยังคงความสมบูรณ์ที่สุดในเมืองฮอยอันและทราบว่าอยู่มาไม่ต่ำกว่าห้าชั่วอายุคน

 ไม่ไกลกันที่สะพานญี่ปุ่น สัญลักษณ์ที่สร้างโดยชุมชนชาวญี่ปุ่นเมื่อประมาณ 400 ปีก่อนหรือศตวรรษที่ 17 หรือประมาณกรุงศรีอยุธยา

สะพานจะทอดตัวเชื่อมเขตคามโฝกับมิงห์เฮือง รูปทรงโค้งมุงกระเบื้อง ก่อนเดินข้ามจะมีรูปสุนัขกับลิง สัตว์สองชนิดนี้คือการบ่งบอกปีที่เริ่มสร้างและแล้วเสร็จ

พิพิธภัณฑ์เซรามิกเป็นแหล่งแสดงโบราณวัตถุ เช่น ถ้วย ชาม เครื่องใช้สมัยโบราณ สุดท้ายมาจบด้วยการชมบริเวณแถวท่าเรือ เป็นต้น เดินมาหลายถนน หลายซอย

 ตอนนี้บ้างซอยผู้คนเริ่มบางตาแล้ว เวลาเริ่มดึกแล้วผมยังเดินหลงทางบนถนน เอาแล้วไหมละ พูดว่าเมืองไม่ใหญ่ ว่าไม่ลืมซอยก็ลืมจนได้ดีนะที่คืนนี้เป็นค่ำคืนพิเศษ เป็นคืนที่ผมมองเห็นเมืองมรดกโลก

 มรดกทางสถาปัตยกรรมวัฒนะธรรมที่ยังมีลมหายใจ...ฮ้า...ในคืนที่ แสงจันทร์เต็มดวงยังคงสว่าง โคมไฟยังเรืองรอง ศิลปะยังโดเด่น อาหารยังเลิอเลิศรส นี่แหละครับเรื่องราวบางส่วนของเมืองฮอยอัน...ที่ผมได้สัมผัส...มาเล่าสู่กันฟัง.....