อาปาเช่ ผับดี กลางทะเลอันดามัน

20/11/00 เกาะลันตา จังหวัดกระบี่ ขณะที่ผมกำลังพยายามซ่อมแว่นกันแดด ที่บังเอิญตกพื้น ทำให้กระจกแว่นหลุดออกมา พยายามอยู่นาน ในที่สุดก็ซ่อมได้แต่มันก็ไม่ได้ กลับมามีสภาพดีเหมือนเดิมมีรอยร้าวเล็กๆอยู่ ด้านบนของขอบแว่น เหมือนความสัมพันธ์ ถ้าไม่ระวัง ทำให้มันเกิดร่องรอยอะไรขึ้นมาดูเหมือน ว่ามันมีไม่มีอะไรที่จะซ่อมได้แม้แต่ใจ ของคุณเอง18/11/00 (19.55 น.) อาปาเช่ผับ บนเกาะพีพีดอน ถ้าดูจากวันที่แล้ว เพื่อนๆ อาจจะสงสัยว่าบินเดี่ยว เขียนวันที่ผิดหรือเปล่า ไม่ผิดหรอกครับ เพราะวันที่ บินเดี่ยวเขียนเรื่องนี้นั้น กับวันที่เพื่อนๆได้อ่านคงใช้ เวลาเดินทาง ของข้อความพอสมควร เกือบ20 นาที กว่าเด็กเสริฟจะเดินเอาเบียร์ ที่บินเดี่ยวสั่งมาให้ที่โต๊ะ นี่เป็นครั้งแรกที่บินเดี่ยว นั่งดื่มในผับบนแผ่นดินไทยแล้วเกิดอาการประหม่า เหมือนไม่ได้อยู่ในประเทศไทย อาทิตย์นี้บินเดี่ยวหนีมาไกลจากเมืองหลวงทีเดียว เลยละครับ หนีมาอยู่บนเกาะกลางทะเลอันดามันทะเลที่ได้ชื่อ ว่าเป็นแหล่งที่มีธรรมชาติใต้ท้องทะเลสวยงามติดอันดับต้นๆ ของโลกเลยทีเดียว การเดินทางครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกของบินเดี่ยวที่มาเยือน เกาะพีพี เป็นครั้งที่ 3 แล้วทุกครั้งที่มาเยี่ยม เธอ ดูเหมือนว่า พีพี มีอะไรให้บินเดี่ยวได้แปลกใจเสมอ จากครั้งแรกที่บินเดี่ยวได้มาเยือนในสมัยที่เธอยังเป็นเพียง เกาะว่างๆ ที่มีเพียงสุขศาลา เป็นสิ่งก่อสร้างเดียวบนเกาะการ เดินทางต้องมาด้วยเรือประมง ตอนนั้นพีพีเธอยังเป็นเพียงเด็กสาว ตัวเล็กๆ เท่านั้นเอง จากนั้นอีกหลายปีบินเดี่ยวได้กลับไปหาเธออีกครั้งคราวนั้น พีพี เธอเริ่มโตแล้ว กลายเป็นสาวรุ่น มีมีเสน่ห์พอตัวที่จะดึงนัก ท่องเที่ยวจากทุกสารทิศ ให้ได้มายลโฉม ความงามของเธอ จากเพียงสิ่งก่อสร้างที่มีเพียงสุขศาลา ตอนนี้มีรีสอร์ตมี โรงแรมที่พักมากมาย อยู่บนตัวเธอ เวลาเดินทางมาหาเธอก็สะดวก กว่าเดิมสามารถนั่งเรือใหญ่ข้ามมาจากฝั่งกระบี่ครั้งนั้นบินเดี่ยว จากพีพีมาด้วยความกังวัล กลัวว่าเธอจะหลงในแสงสีของความ เจริญ และครั้งนี้เพียงแค่ก้าวแรกที่บินเดี่ยวที่ได้เหยียบลงบนตัวเธอ บินเดี่ยวรู้ได้ทันทีว่า พีพี เธอกำลังร้องไห้หน้าหาดหน้า ที่ก่อนหน้านี้ นักท่องเที่ยวสามารถเล่นน้ำได้ บัดนี้เต็มไปด้วย เรือนำเที่ยวเกาะที่ จอด เรียงรายอยู่เต็มหน้าหาด เมือเดินสำรวจไปยังหาดด้านหลังยัง พอ หลงเหลือความงามของเธออยู่บ้าง แต่อย่าได้เดินเลยไปไกลกว่านั้น เพราะด้านหลังบนเกาะพีพี กลาย เป็นแหล่งรวมน้ำเสียที่ทิ้งปฏิกูล จากที่พักต่างๆ บนเกาะ จะ เรียกว่าดงน้ำครำก็ว่าได้ เป็นบาดแผลใหญ่ที่เธอพยายามหลบ ซ่อน ไว้ด้วยความสวยงามเบื้องหน้าร้านอาปาช่ที่บินเดี่ยวมานั่งทำตัว แปลกหน้าอยู่นี้เกือบ 80 เปอร์เซนต์ของแขกในร้าน เป็นชาว ต่างชาติเสียส่วนใหญ่ ร้านตั้งอยู่ริมทางเดินบนชายฝั่งทางด้าน พีพีดอน ภายในร้าน ตกแต่ง ด้วยวัสดุง่ายในท้องถิ่น เป็นร้าน ที่ยกสูงจากทางเดินต้องเดินขึ้น บันไดหิน สี่ห้าขั้นเพื่อเข้าไป ในร้าน เพลงที่เปิดในร้านก็จะเป็น เพลงป๊อป บัลลาดตั้งแต่ยุค 80-90 หากใครชอบดูบอลก็ไม่ผิดหวังครับคนที่แนะนำให้ บินเดี่ยว มาร้านนี้บอกว่า อาปาเช่ เป็นน่านั่งที่สุดแล้วบนเกาะ พีพี จากการคะเนด้วยสายตา บินเดี่ยวประมาณว่าภายในร้านมี โต๊ะอยู่ประมาณ 15-20 โต๊ะ+สตูลบาร์ (เพราะยกร้านเล่นระดับ) ส่วนโต๊ะที่บินเดี่ยวนั่งนั้นอยู่ด้านริมเป็นระเบียงยกสูง มอง ออกไปเห็นทางเดินที่ขนานกับทะเลอันดามันในความมืดความ เวิ้งว้าง ของมันทำให้บินเดี่ยวต้องเบือนหน้าหันกลับมาหา ความวุ่นวายภายในร้านคิดๆไปบินเดี่ยวก็ตลกตัวเองอยู่เหมือนกัน อุตส่าห์ดั้นด้นมา กว่า 812 กม. จากเมืองใหญ่ เพียงเพื่อจะมานั่งซดเบียร์ท่ามกลาง คนแปลกหน้า นับสิบ คุณเคยรู้สึกโดดเดี่ยวท่ามกลางคนคุ้นเคย บ้างไหม บินเดี่ยวรู้สึกเช่นนั้นในเมืองใหญ่ จากคนที่เคยใกล้ตัวมากที่สุด กับกลายเป็นคนแปลกหน้าที่เมื่อ เจอหน้ากันยังนึกไม่ออกว่าจะพูดอะไรแม้แต่คำทักทาย แต่ที่นี่ถึงแม้บินเดี่ยวจะเป็นคนแปลกหน้าท่ามกลางคน แปลกหน้าอีกนับสิบ แต่บินเดี่ยวกับไม่รู้สึกโดดเดี่ยวอะไรเลย เพราะ บินเดี่ยวได้รู้จัก "ใจ" ของตัวเองมากขึ้นกว่าเดิมมากมาย "I wish I could just make you turn around, turn around and see me cry There's so much I need to say to you, so many reasons why You're the only one who really knew me at" ท่อนกลางๆของเพลง [Againt all Odds ของ Phil Collins] ดึงบินเดี่ยวกลับเข้ามาในร้านอีกครั้ง พร้อมกับสาวญี่ปุ่นสองคนที่ หันมาทางบินเดี่ยวพอดี เธอทั้งคู่ส่งสายตาเป็นมิตรให้แล้วเดินมา ขอร่วมโต๊ะด้วย บินเดี่ยวมองไปรอบๆร้าน โต๊ะเต็มหมดแล้วด้วยการจับจอง จาก นักท่องเที่ยวหลายเชื้อชาติ บินเดี่ยวพอจะเข้าใจความรู้สึกของ พวกเธอ จึงรีบเชื้อเชิญด้วยภาษาอังกฤษอันกระท่อนกระเท่นด้วย ความยินดี แล้วมิตรภาพก็เริ่มไร้พรมแดน ด้วยภาษาอังกฤษอันกระท่อน กระแท่น ของ บินเดี่ยวที่บวกความใจกล้าด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ 5 เปอร์เซนต์ที่เริ่มเข้าไปสั่งสมอยู่ในร่างกายได้ เกือบ 4 ขวดเล็กแล้ว ทำให้บทสนทนาของเราสนุกสนานสร้างความคุ้นเคยซึ่งกันและกัน ได้อย่างรวดเร็ว งานนี้บินเดี่ยว Broken Ice หรือทำลายความแปลกหน้า ระหว่าง ไทย กับ ญี่ปุ่นได้อย่างสิ้นเชิง ดูเหมือนช่วงเวลากลางคืน บนเกาะ พีพี จะยาวนานมากกว่าที่มันเคยเป็น บินเดี่ยว ไม่ได้มอง นาฬิกา ที่ข้อมือตนเอง การสนทนากับเพื่อนใหม่ ต่างแดน ทำให้บินเดี่ยว ลืม ตะกอน ความรู้สึกที่พกพามาจากกรุงเทพฯไปเสียหมด จวบจน กระทั่งสาวแดนอาทิตย์อุทัยบอกอำลาและแลกเปลี่ยน e-mail กับบินเดี่ยวนั่นแหละ บินเดี่ยวถึงได้เริ่มรู้สึกตัวว่าตนเอง ก็ได้นำน้ำ สีอำพัน เข้าไปอยู่ในเส้นเลือดหลาย เปอร์เซนต์แล้วจึง ได้อำลากัน02.40 บินเดี่ยวเหลือบมองดูนาฬิกาบนข้อมือ ขณะเดินออก จากร้าน อาปาเช่ ระหว่างทางเดินกลับที่พัก แสงสว่างจากร้านต่างๆ บนเกาะที่ขัดกันเหลือเกินกับความ เงียบของ ทะเลกลางคืน ตะกอน ความรู้สึกของ บินเดี่ยวขุ่นขึ้นมาอีกครั้ง มีเพื่อนสนิทคนหนึ่งของบินเดี่ยวบอกว่าความทรมานทางใจ ทุกอย่าง ขึ้นอยู่กับตัวเราเอง ถ้าเอาชนะใจได้ ตะกอนอารมณ์ ก็จะ หมดไปเอง แต่บินเดี่ยวขอถามกลับหน่อยนะครับว่า มีกี่คน ที่ทำได้ แล้วคนที่ทำได้ทำกันอย่างไร ว่างๆช่วยบอกบินเดี่ยวบ้างก็ดี ข้อมูลเพิ่มเติม อาปาเช่ ผับ ตั้งอยู่บนเกาะพีพี ฝั่งพีพีดอน ค่าเครื่องดื่มส่วนใหญ่แล้ว อยู่ในราคาระดับสถานที่ท่องเที่ยวขนาดกลางในกรุงเทพฯ หากต้อง การได้นั่งทำเลดีๆในร้าน ควรไปจองกันตั้งแต่ 19.30 น. ภาพประกอบโดย บารมี เต็มบุญเกียรติ์ และ คุณเอ้อระเหย แล้วพบกันที่กรุงเทพฯครับ นายบินเดี่ยว ทีมงานวันว่าง ท่านผู้อ่านมีคำแนะนำหรือติชมหรือคุยกับทีมงานวันว่างได้ที่ leisure@th.mweb.com