อย่าเที่ยวเพลิน! วิธีดูแลทรัพย์สินให้ปลอดภัยจากมิจฉาชีพ

อย่าเที่ยวเพลิน! วิธีดูแลทรัพย์สินให้ปลอดภัยจากมิจฉาชีพ

อย่าเที่ยวเพลิน! วิธีดูแลทรัพย์สินให้ปลอดภัยจากมิจฉาชีพ
แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook

ช่วงเวลาที่ได้ออกเดินทางท่องเที่ยวในที่ต่าง ๆ ใคร ๆ ก็คาดหวังความสนุกและความประทับใจกันทั้งนั้น และคงไม่มีใครอยากจะเจอเข้ากับสถานการณ์สุดเซอร์ไพรส์ในทางลบใด ๆ ด้วย แบบว่าอยากจะไปเที่ยวที่จุดไหนก็ได้ไปสมใจ ไม่ใช่ไปถึงแล้วพบว่าปิดบริการ อยากกินอะไรก็ได้กิน ไม่ใช่ไปถึงของหมด เจ้าของกำลังเก็บร้าน อยากซื้ออะไรก็ได้ซื้อ ไม่ใช่เลือกสินค้าไว้เต็มตะกร้า แต่ตอนที่จะจ่ายเงินกลับพบว่ากระเป๋าสตางค์ บัตรเครดิต หรือแม้แต่โทรศัพท์มือถือได้หายไปจากความครอบครองเสียแล้ว หายไปตั้งแต่เมื่อไร ตอนไหน ภาพในหัวเบลอไปหมด

ตามสถานที่ท่องเที่ยวต่าง ๆ ไม่ว่าจะในประเทศหรือต่างประเทศ นอกจากคนในท้องถิ่นทั่วไปและบรรดานักท่องเที่ยวแล้ว มิจฉาชีพก็แฝงตัวอยู่ร่วมกันกับทุกคนนั่นแหละ คนไม่ดีที่หากินจากการขโมยของของคนอื่นมีอยู่ทุกที่ แกล้งทำเนียนเป็นคนธรรมดาทั่วไป คอยสอดส่องว่าจะให้คนไหนเป็นเป้าหมาย หากเข้าตาพวกโจรผู้ร้ายแล้ว เมื่อเผลอหรือเพลิดเพลินกับการเที่ยวจนประมาทเมื่อไร มิจฉาชีพก็จะลงมือทันที เพราะฉะนั้น เวลาที่อยู่นอกบ้าน อย่าได้เดินเพลินปล่อยใจล่องลอยไปกับความสุขจนลืมระวังความปลอดภัยของตัวเองเด็ดขาด มิจฉาชีพไม่ใช่คนดีที่จะมารักษาสิทธิ์เรื่องความปลอดภัยของตัวคุณเวลาเดินอยู่ในที่สาธารณะ ถ้าคุณไม่ระวังตัวเอง ก็ไม่มีใครจะมาระวังให้คุณได้

สถานการณ์จี้ ปล้น ล้วง กรีด ฉก ชิง วิ่ง ราว หากมันเกิดขึ้นกับใครระหว่างเดินทางเที่ยวขึ้นมา บอกเลยว่าไม่สนุกแน่ และคงจะรู้สึกแย่น่าดู หากทรัพย์สินสูญหายไประหว่างทริป ทางที่ดี คุณควรเริ่มต้นที่การพยายามระมัดระวังตนเองให้ดีที่สุดก่อน อย่างน้อย ๆ ก็เพื่อไม่ให้ตนเองตกเป็นเป้าหมายของมิจฉาชีพก็ยังดี หรือง่าย ๆ ก็คือ พยายามแต่งตัวเป็นคนท้องถิ่นธรรมดาที่ดูแล้วไม่มีอะไรสะดุดตา เห็นแล้วก็จางหายไปจากสายตา เป็นต้น นอกจากนี้ คุณควรจะดูแลชีวิตและข้าวของของตนเองอย่างไรให้ปลอดภัยจากมิจฉาชีพ

อย่าแต่งตัวโดดเด่นจนเป็นจุดสังเกต

การประกาศตัวว่าฉันเป็นนักท่องเที่ยวต่างถิ่น บางทีก็สังเกตได้ง่าย ๆ จากการแต่งกายนี่แหละ จริง ๆ ก็เข้าใจได้อยู่นะว่าบางคนก็อยากจะแต่งตัวแบบจัดหนักจัดเต็มเวลาได้ไปเที่ยวต่างบ้านต่างเมือง ประโคมเข้าไปสารพัดแบรนด์เนมตั้งแต่หัวจรดเท้า เพราะตั้งใจจะถ่ายรูปด้วย แต่การแต่งตัวโดดเด่นขนาดนั้นมันช่างล่อตาล่อใจเชื้อเชิญโจรเสียเหลือเกิน แถมแบรนด์เนมพวกนั้นก็ฟ้องอยู่โต้ง ๆ ด้วยว่าคุณเป็นคนมีเงิน ฉะนั้น หากไม่อยากตกเป็นเป้าหมายของมิจฉาชีพ สูญเสียทรัพย์สินไปแบบน่าหงุดหงิดใจ ให้แต่งตัวธรรมดา ๆ แบบที่ดูกลมกลืนไปกับคนท้องถิ่นเลยจะยิ่งดีที่สุด

แยกเงินเก็บซ่อนไว้หลาย ๆ ที่

การเก็บเงินก้อนใหญ่ไว้ที่เดียว เวลาหยิบออกมาใช้มันก็ดูจะเป็นการโชว์ว่าคุณมีเงินเยอะโดยไม่ได้ตั้งใจ ดังนั้น ในกระเป๋าเงินใบที่หยิบมาใช้บ่อย ๆ ควรมีแค่เงินจำนวนที่พอใช้จ่ายใน 1 วันเท่านั้น นอกนั้นแยกไปเก็บที่อื่นที่ปลอดภัย เวลากลับที่พักค่อยแบ่งก้อนใหม่ออกมา การเก็บเงินไว้ในที่เดียว หากเกิดเหตุฉุกเฉินหรือสูญหายไป นั่นเท่ากับว่าหายไปหมดทั้งกระเป๋าไม่มีสำรองเลย แถมยังปลอดภัยจากการถูกเรียกเก็บเงินในราคาที่สูงกว่าปกติด้วย แต่การแยกซ่อนไว้หลาย ๆ ที่นี้ก็อย่าให้มันซับซ้อนหรือหลายที่มากจนตัวเองก็จำไม่ได้ แบบนั้นเรื่องใหญ่ก็ตามมาอีก

พกติดตัวไว้เสมอ

ข้าวของเครื่องใช้ที่สำคัญ ๆ อย่าพยายามเอาไว้ห่างจากตัว ควรพกติดตัวเสมอ เพราะเรายังเก็บซ่อนและดูแลได้ เป็นไปได้มันควรจะอยู่ติดตัวหรือกอดไว้ตลอดเวลา อย่าให้อยู่ห่างสายตา พวกกระเป๋าเป้หรือกระเป๋าสะพายสามารถใช้ได้ แต่ควรนำมาสะพายไว้ข้างหน้าแล้วกอดเอาไว้ โดยเฉพาะเวลาที่เดินผ่านสถานที่ที่คนพลุกพล่าน ต้องเก็บไว้ให้แนบชิดลำตัวมากที่สุด นักล้วงกระเป๋ามืออาชีพสามารถก่อเหตุได้รวดเร็วและปกติธรรมดามาก แค่เดินเฉียดหรือเดินชน หรือถูกล่อให้ไปอยู่กลางวงแล้วโดนประกบ ของมีค่าก็พร้อมอันตรธานหายไปกับสายลมและแสงแดดแล้ว

เก็บของมีค่าอย่างมิดชิด

เพราะถ้ามันไม่มิดชิดเท่าที่ควร มันก็จะล่อตาล่อใจโจรผู้ร้าย และทำให้คุณตกเป็นเป้าหมายได้ในที่สุด สำหรับบางคน พอรู้ว่าจะไปเที่ยวต่างประเทศ ก็จะถอดพวกเครื่องประดับที่ปกติสวมใส่ติดตัวอยู่ออกเลย เก็บไว้ที่บ้าน ไม่นำติดตัวไปด้วย หากมันหายขึ้นมาทั้งเสียดายและเสียความรู้สึก สำหรับที่ซ่อนที่ปลอดภัยก็คือซ่อนไว้กับตัว หากข้าวของอย่างอื่นสูญหาย อย่างน้อยก็ยังมีที่ติดตัวอยู่เปลี่ยนสถานการณ์ได้บ้าง ตามกระเป๋าช่องเล็ก ๆ ของเสื้อผ้า เข็มขัด หรือแม้กระทั่งในรองเท้า แต่…อย่าลืมแยกเงินที่ต้องใช้จ่ายประจำวันออกไว้ต่างหาก มิเช่นนั้นแกะที่ซ่อนทีก็แผนแตกพอดี

อย่าไว้ใจที่พัก

ตามที่พักต่าง ๆ ทั้งเล็กและใหญ่ มาตรฐานน้อยดาวไปจนถึงมากดาว บริการที่มักจะมีมาให้กับแขกผู้เข้าพัก ก็คือกล่องสีดำพร้อมกุญแจ หรือที่เราอาจจะเรียกอย่างติดปากว่าตู้นิรภัยนั่นแหละ หากเป็นโรงแรมราคาแพง ตู้ที่ว่าก็อาจจะมีมาตรฐานมากพอที่สามารถซ่อนของมีค่าได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็พยายามอย่าไว้ใจอะไรเหล่านั้นจะดีกว่า กรณีของตู้นิรภัยก๊องแก๊งตามโฮสเทล แค่หาอะไรมาแหย่ ๆ รูกุญแจ ประตูตู้ก็พร้อมเปิดตลอดเวลา ส่วนห้องพักที่ได้มาตรฐานก็อาจต้องระวังบริการทำความสะอาดอยู่ดี ความโลภมักเกิดขึ้นแบบปัจุบันทันด่วน เกิดขึ้นมาแล้วก็ห้ามตัวเองไม่ได้ด้วย

มีสติระมัดระวังตัวอยู่ตลอดเวลา

เวลาอยู่นอกบ้าน พึงสังวรไว้เสมอว่าทั้งสถานที่และคนแปลกหน้าล้วนไม่น่าไว้วางใจ เพราะฉะนั้น อย่าเดินเอ้อระเหยปล่อยตัวปล่อยใจล่องลอยไปกับความสุนทรีย์ยามที่ได้ท่องเที่ยวโดยเด็ดขาด สวมวิญญาณนักสืบเข้าไว้ ช่างสังเกตสิ่งที่อยู่รอบ ๆ ตัวว่ามีอะไรผิดปกติ สำรวจสถานการณ์ คนที่เดินสวนไปมา หรือคนที่เดินตามมาข้างหลังบ้างว่ามีพฤติกรรมแปลก ๆ บ้างหรือไม่ มีสติรู้ตัวอยู่เสมอ สัมผัสความรู้สึกของการระมัดระวังสิ่งของต่าง ๆ ของตัวเองตลอดเวลาเช่นกัน หัดเป็นคนหวาดระแวงให้มากขึ้นหน่อย อย่าสบายใจว่าตัวเองจะปลอดภัย

จุดเสี่ยง-เปลี่ยว อย่าหาไป

จริง ๆ มันก็ค่อนข้างชัดเจนในตัวเองอยู่แล้วว่าทำไมถึงไม่ควรพาตัวเองไปโผล่แถว ๆ จุดเสี่ยง จุดเปลี่ยวตามสถานที่ท่องเที่ยวต่าง ๆ แต่ถ้าจะให้ย้ำชัด ๆ ก็ต้องบอกว่าเพราะมันไม่ปลอดภัยต่อชีวิตและทรัพย์สินของคุณนั่นเอง โดยเฉพาะเวลาเดินทางไปต่างบ้านต่างเมือง เวลาเกิดเหตุการณ์อะไรร้าย ๆ ขึ้นมา นอกจากจะไม่มีใครเห็น ไม่มีใครช่วยเหลือได้แล้ว ยังไม่มีอุปกรณ์ใดเก็บหลักฐานไว้เพื่อเป็นประโยชน์ต่อตัวคุณเองด้วย ในขณะเดียวกัน เวลาเดินผ่านจุดที่ผู้คนพลุกพล่านก็อย่าเพิ่งย่ามใจว่าจะปลอดภัย ฉก ชิง วิ่ง ราว ล้วง มันเกิดขึ้นไวมาก แค่เดินชนกันกระเป๋าก็หายแล้ว

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook