พักงานไปเพ้อรัก...ที่ VERANDA RESORT PATTAYA
เหนื่อย...
เสียงในหัวดังขึ้นในค่ำวันหนึ่งหลังจากงานที่ได้รับมอบหมายเสร็จสิ้นลง
อยากพัก...
ทะเลกว้างสุดสายตา ท้องฟ้าสีคราม และสายลมเย็นๆ เคล้ากลิ่นอายทะเลคือสิ่งที่ชวนปรารถนาที่สุดในช่วงเวลาแบบนี้
และเพียงหนึ่งชั่วโมงครึ่งต่อมา –หลังจากลงทางด่วนมอเตอร์เวย์ หาดจอมเทียน, VERANDA RESORT PATTAYA ก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า เงียบสงบปราศจากเสียงอึกทึกจนน่าพิศวง...เหมือนไม่ใช่พัทยา
เมื่อได้วางภาระการงานที่มี รถไฟแห่งความคิดก็เริ่มแล่นออกจากชานชาลา
จอสมาร์ทโฟนถูกเปิด ก่อนปลายนิ้วจะเริ่มต้นพิมพ์ บทที่ 1...
ระหว่างมื้ออาหารอันเรียบง่ายแต่ทว่าเปี่ยมไปด้วยรสชาติ บทสนทนาของหญิงต่างวัย 2 คน ดำเนินไปอย่างลื่นไหล
หญิงสาวเล่าถึงชายคนรักปัจจุบันของเธอ ชายที่เธอคาดหวังจะใช้ชีวิตที่เหลือร่วมกับเขา
“ที่จริง เขาเคยนอกใจครั้งหนึ่ง” อยู่ๆ เธอก็พูดขึ้นมา
หญิงชราเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ แต่ก็เงียบรอฟังต่อไป
“ความรักของเราก็เหมือนกับกาแฟ... เพียงได้กลิ่นก็ชวนหลงใหล แต่ทันทีที่ได้ลิ้มลอง เราก็พบว่ารสชาติมันไม่ได้หอมหวานเหมือนที่เราคาดหวัง ทั้งขมและเฝื่อน
“แต่เราก็ติดใจในความกระปรี้กระเปร่าที่ได้รับ เราตกหลุมรักความอบอุ่นของแก้วกาแฟในอุ้งมือ
แต่การนอกใจมันทำให้อะไรๆ ขมปร่าไปหมด แต่สุดท้ายฉันก็เลือกที่จะเติมน้ำตาลเข้าไป” หญิงสาวหัวเราะ
“ด้วยการให้อภัยเขา?” หญิงชราถาม
เธอพยักหน้า
หญิงชรามองหน้าหญิงสาวด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ยกถ้วยกาแฟที่วางนิ่งอยู่เนิ่นนานขึ้นจิบ ก่อนจะพบว่า น้ำสีเข้มนั้นเย็นชืดเสียแล้ว
น่าแปลก...รสชาติขมเฝื่อนเจือหวานติดปลายลิ้น ยังคงเหมือนเดิมทุกประการ แต่เมื่อไออุ่นระเหยหายไปกับกาลเวลา กาแฟทั้งถ้วยก็หมดความอร่อย
เขายังจำคนรักในอดีตได้ดี และคิดว่าอย่างไรก็ไม่มีทางลืมเธอได้
เธอเป็นผู้หญิงที่ดีคนหนึ่ง...เป็นเสมือนบ้านทางใจอันอบอุ่นที่ไม่มีใครเสมอเหมือน
แต่ที่ที่ปลอดภัยมากเกินไป อยู่นานไปก็เกิดความเบื่อหน่าย เช่นเดียวกับลูกเสือที่ต้องออกจากจากถ้ำเพื่อออกล่าเหยื่อในวันหนึ่ง
และตำแหน่งหน้าที่การงานก็เป็นดั่งเนื้อชิ้นงามที่เขาต้องล่าเพื่อประกาศศักดา
ทว่า...ไม่เคยมีเสือตัวใดออกล่าเป็นฝูง
ในที่สุด ชายหนุ่มก็บอกเลิกหญิงสาว
บนบันไดสู่ความทะเยอทะยาน ชายหนุ่มป่ายปีนขึ้นไปโดยไม่ย่อท้อ
แต่ทว่ายิ่งสูงมากเท่าไหร่ ความเหน็บหนาวและความเดียวดายก็เกาะกุมหัวใจมากขึ้นเท่านั้น
น่าแปลกที่ทิวทัศน์จากจุดที่สูงที่สุด ที่สามารถมองเห็นความยิ่งใหญ่ได้กว้างไกลที่สุด
กลับทำให้เขารู้สึกตัวหดเหลือนิดเดียว
หากภาพถ่ายของช่างภาพไม่มีใครได้เห็น...
อาหารรสเลิศของพ่อครัวไม่มีคนได้ชิม...
ภาพยนตร์เรื่องเยี่ยมจากผู้กำกับไม่มีผู้ชมได้ดู...
ธุรกิจอันมั่งคั่งไม่มีคนชื่นชม...
อย่างนั้นแล้ว...
การประสบความสำเร็จจะมีความหมายอะไร...หากไม่มีใครร่วมยินดี?
บนจุดชมวิวที่สวยที่สุดของรีสอร์ต ชายชราคนหนึ่งทอดสายตาออกไปไกล...
ทะเลครามระยิบระยับ ท้องฟ้าประดับริ้วเมฆขาว และสายลมที่พัดเอากลิ่นอายทะเลมา ทำให้เขานึกถึงช่วงหนึ่งของชีวิตที่วาดฝันไว้อีกแบบ...
ครอบครัวเล็กๆ ที่มีความสุขและเสียงหัวเราะ คืออดีตของอนาคตที่เขาเคยวาดไว้กับหญิงสาวคนหนึ่ง
น่าเสียดายที่ในวันนั้น เขาตัดสินใจจากเธอมา ด้วยความคิดว่าเธอเป็นตัวถ่วง
แต่ในชั่ววินาทีนั้นเอง สายตาของชายชราก็พบกับร่างคุ้นเคยที่นั่งอยู่ตรงริมสระน้ำด้านล่าง กำลังสนทนาอยู่กับหญิงสาวอีกคนที่เขาไม่รู้จัก...
หญิงชราลดถ้วยกาแฟในมือลง ร่างอันคุ้นเคยของใครบางคนกำลังเดินตรงเข้ามา แม้กาลเวลาจะผ่านไปเนิ่นนาน แต่โครงหน้านั้นยังมีเค้าเดิมที่จดจำได้ดี
หญิงสาวหยุดพูดชั่วขณะ นัยน์ตาเต็มไปด้วยความฉงน
“นั่นใครหรือคะ?” เธอถาม
หญิงชราไม่ตอบ ได้แต่มองถ้วยกาแฟที่ว่างเปล่า หลังจากกลั้นใจดื่มความขมปร่าจนหมด
รสชาติของกาแฟยังคงเหมือนเดิม ไม่น่าเชื่อว่าความอุ่นที่หายไป จะสร้างความแตกต่างได้ถึงเพียงนี้
“เติมกาแฟหน่อยไหมคะ?” หญิงสาวทำลายความเงียบน่าอึดอัดด้วยการยกกากาแฟที่ยังอุ่นอยู่ขึ้นมา
หญิงชราลังเล รสขมเฝื่อนจากกาแฟถ้วยเก่าเลือนหายไปแล้ว คงเหลือแต่ความหวานเจือจางอ้อยอิ่งติดปลายลิ้น...
ถ้วยกาแฟสีขาวสะอาดที่เย็นชืดยังคงวางอยู่ตรงนั้น และกาแฟในกาสามารถทำให้ถ้วยอุ่นได้อีกครั้ง...
หญิงชรามองชายชราที่เดินตรงมาอย่างชั่งใจ...
แล้วก็ได้คำตอบ.
ปลายนิ้วหยุดลงเพียงแค่นี้ หน้าจอสมาร์ทโฟนดับลง
หลังจากบิดขี้เกียจสองสามครั้ง ใครคนนั้นก็กระโจนลงสระน้ำโครมใหญ่
และแล้วก็ถึงเวลา “พัก” อย่างจริงๆ จังๆ เสียที!
ขอบคุณสถานที่
VERANDA RESORT PATTAYA
วีรันดา รีสอร์ท พัทยา
211 หมู่ 1 ซอยนาจอมเทียน 4 เมืองพัทยา ชลบุรี 20250
Tel. 038 111 899
Fax 038 111 890
Website www.verandapattaya.com
[Advertorial]