อร่อย 2 ร้านย่านตลาดโบ๊เบ๊

เที่ยงวันก่อนเพื่อนกวีนักชิมชวนไปลองชิมของอร่อยย่านตลาดโบ๊เบ๊ โดยมีเป้าหมายอยู่แถวสะพาน 4 ข้ามคลองผดุงฯ แล้วเดินผ่านร้านขายเสื้อผ้าสารพันมากมายก่ายกอง จนอดรู้สึกไม่ได้ว่า ไม่น่าเชื่อคนเราจะใส่เสื้อผ้าเหล่านี้ได้หมด จากนั้นเลี้ยวขวาไปตามทาง ก่อนแยกเข้าซอยแคบๆ ยังกับตามล่าหาขุมสมบัติ...แล้วก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ เมื่อไปโผล่ยังตลาดเก่าๆ ที่อนุมานได้ว่าเคยเป็นฟู้ดเซ็นเตอร์ใหม่เอี่ยมเมื่อสัก 40 ปีก่อน

ข้าวขาหมูเจ๊มะลิ

ไปถึงตอนเวลาข้ามบ่ายไปเล็กน้อย ผู้คนเลยบางตา ร้านขาหมูเจ๊มะลิจึงมีเก้าอี้ว่างรออยู่ มองเห็นในกะลังมังใบใหญ่เหลือขาหมูสีคล้ำโดดเด่นเพียงขาเดียว มีไส้และลิ้นเคียงข้างราวกับเป็นสมุนซ้ายขวา รีบสั่งข้าวขาหมูพร้อมไส้มาคนละจาน ผมเพิ่มเต้าหู้ไปด้วยให้ครบเครื่อง แล้วข้าวอุ่นร้อนจากลังถึงใบใหญ่ก็เสิร์ฟมาพูนจาน โปะหน้าด้วยขาหมูเนื้อหนังสับชิ้นใหญ่ พร้อมไส้และเต้าหู้ ราดน้ำพะโล้ที่แม้จะข้นเข้ม แต่กลับไม่เค็มเลย เช่นเดียวกับผักกาดดองเกลือจนไร้ความเปรี้ยว

ถึงตรงนี้แทบไม่ต้องบอกว่า เป็นข้าวขาหมูที่อร่อยเหลือเกิน ขาหมูและไส้เปื่อยได้ใจกระทั่งรู้สึกนุ่มลิ้นเวลาเคี้ยว เข้ากันกับน้ำจิ้มที่เข้มข้นด้วยพริกขี้หนูสวนตำละเอียด ข้าวขาหมูพูนเต็มชามในราคาเพียงแค่ 30 บาท (เพิ่มพิเศษเต้าหู้อีก 5 บาท) จึงหมดอย่างรวดเร็ว น่าเสียดายยังไม่ทันสั่งเพิ่ม เจ๊มะลิก็เตรียมเก็บร้านตามเวลาปิดบ่ายโมงครึ่ง ส่วนเราสองคนก็ชายตามองร้านก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลาเป็นทางเลือกสำรองไว้ แล้วจู่ๆ กวีนักชิมก็เอ่ยขึ้น "ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลาร้านข้างๆ อร่อยใช้ได้เลย" ฟังดูคล้ายท้าทายว่ายังไหวหรือเปล่า เลยรีบตอบกลับไป "เล็งไว้เหมือนกัน"

ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลาเจ๊เฮี้ยง (ก๋วยเตี๋ยวราชา)

จากนั้นเรา 2 คนจึงลุกมานั่งประชิดตู้ก๋วยเตี๋ยวเพื่อจะได้สังเกตกระบวนการปรุงอย่างใกล้ชิด เป็นการฆ่าเวลาเมื่อพิจารณาดูแล้วอาจต้องรอนานพอควร เพราะเห็นเจ๊ง่วนทำโน่นหยิบนี่อยู่หลังตู้กระจก บรรยากาศดูวุ่นวายจนแทบไม่น่าเชื่อว่าคนเดียวจะทำทุกอย่างได้หมด ทั้งสาละวนกับการลวกเส้นใส่ชาม หยิบเครื่องเคราเติม ไหนจะต้องคอยต้มลูกชิ้นใหม่สด แบบว่าทยอยทำแค่เพียงพอกับปริมาณลูกค้า ไม่ตุนแช่ไว้ มองเห็นลูกชิ้นผิวใสแช่อยู่ในกระป๋องน้ำ ช่างน่ากินอะไรเช่นนั้น แล้วยังมีหม้อต้มกระเพาะหมูอยู่บนเตาถ่านด้านในเป็นของเด็ดอีกอย่างของร้านนี้ ถึงขั้นมีเบอร์โทรศัพท์แปะไว้ข้างตู้ก๋วยเตี๋ยวให้ลูกค้าโทรสั่งจองกระเพาะหมูล่วงหน้า

เพื่อนกวีสั่งเส้นหมี่แห้ง ส่วนผมขอชิมบะหมี่น้ำ ด้วยตั้งใจจะกินบะหมี่แป๊ะเส้นแบนใหญ่ที่เห็นในตู้ แต่กลับกลายได้เส้นบะหมี่เรียวเล็กแบบมาตราฐานมาแทน ทว่านั่นมิใช่ปัญหาลดทอนความอร่อยของก๋วยเตี๋ยวเจ้านี้ไปได้ บะหมี่น้ำใส่ชามใบโตส่งควันหอมฉุย ตักน้ำซุปรสหวานน้ำต้มกระดูกใส่มาให้ซดเกือบเต็มชาม "ถูกใจมั๊กๆ" หอมเข้มข้นด้วยพริกไทยโชยมาติดจมูก ลูกชิ้นปลาที่ลอยอยู่หลายลูกมาแนวนุ่มจนแทบไม่ต้องออกแรงเคี้ยว ไม่เน้นโขลกเหนียวจนเด้งเป็นลูกปิงปอง แล้วก็ไร้รสคาวให้เสียอารมณ์ เครื่องเคราอื่นๆ ที่เสริมเข้ามาก็ดูแปลกตาด้วยหมูชุปแป้งทอดชิ้นหนาแทนที่ฮื่อก๊วย พร้อมลูกชิ้นหมูและลูกชิ้นกุ้งอย่างละลูก เสียแต่ว่าพลาดโอกาสชิมกระเพาะหมู เพราะยังต้มไม่ได้ที่ เจ๊จึงไม่ยอมใส่มาให้

นับเป็นก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลารสเยี่ยมที่แฝงเร้นอยู่ในตลาดเก่าอย่างเหนือคาดหมายเช่นเดียวกับข้าวขาหมูเจ๊มะลิ มองหาป้ายชื่อหรือตัวหนังสือที่จะบอกชื่อร้านให้จดจำก็ไม่เห็น ครั้นจะสอบถามก็เกรงใจที่เห็นเจ้ยุ่งอยู่ตลอดเวลา...มาทราบภายหลังชื่อร้านเจ๊เฮียง แล้วยังมีนิคเนมว่าร้านก๋วยเตี๋ยวราชา ส่วนที่มาจะเป็นเช่นไรนั้น คงต้องไปสอบถามกันเอาเอง แต่คงไม่เกี่ยวกับสนนราคา เพราะขายเพียงชามละ 30 บาทเท่านั้น

เรื่อง: นกน้อยชวนชิม 

(คลิกที่ภาพ เพื่อชมภาพขนาดใหญ่)

ร่วมเป็นแฟนเพจเรา บน Facebook.. ได้ที่นี่เลย!!